از آسمانم ماتم ببارد

هراس بی تو ماندنم ادامه دارد

نمی نویسم ترانه بی تو

چگونه پرکشد خیال واژه بی تو

به لب رسیده جان کجایی

کجایی ، که برده طاقتم جدایی

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که بی مه تو من

هوای پر زدن ندارم

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که در ره تو من

نفس بریده در گذارم

مگر ندانی چو از تو دورم

بیراه ای خموش و تار، بی عبورم

نمی توانم دگر برویم

که من اسیر این خزان تو به تو یم

به لب رسیده جان کجایی

کجایی ، رهی نمانده تا رهایی

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که بی مه تو من

هوای پر زدن ندارم

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که در ره تو من

نفس بریده در گذارم

احسان حائری

گر درختی از خزان ، بی برگ شد

                        یا کرخت از سورت سرمای سخت

هست امیدی که ابر فــر و دیـــن

                        برگـــــــ ها رویـاندش از فـــر بـخت

بر درخت زنده ، بی برگی ، چه غم ؟

                        وای بر احوال برگ بی درخت ...

محمدرضا شفیعی کدکنی

بوسه ی باد خزونی با هزار نامهربونی

                                زیر گوش برگ تنها میگه طعمه ی خزونی

برگ سبز و تر و تازه رنگ سبزشو می بازه

                                غرق بوسه های باد و وحشت روزای تازه

می کنه دل از درختو میشه آواره ی کوچه

                                کوچه ای که یادگاره روزای رفته و پوچه

می شینه گوشه ی کوچه چشم به آسمون میدوزه

                                 میکنه یاد گذشته دلش از غصه میسوزه

یاد باد ، یاد گذشته شاد باد

                               این دل زرد و تهی در حسرت دیدار باد

یاد روزایی که کوچه زیر سایه ی تنم بود

                             مهربون درخت عاشق مست عطر نفسم بود

سهم من از بوسه ی باد چی بگم ای داد و بیداد

                             همه زردی و تباهی مردن و رفتن از یاد

فروغ دانش

 امسال پاییز یکسره ، سهم شما بهار
ما را در این زمانه چه کاریست با بهار

از پشت شیشه های کدر مات مانده ام
کاین باغ رنگ کار خزان است یا بهار

حتی تو را از حافظه گل گرفته اند
ای مثل من غریب در این روزها بهار

دیشب هوایی تو شدم باز این غزل
صادق ترین گواه دل تنگ ما بهار

گلهای بی شمیم به وجدم نمی کشند
رقصی در این میانه بماناد تابهار

محمدعلی بهمنی