تنهایی

مثل باران پاییزی

وسوسه ی قدم زدن است در خیابان ... ؛

که می‌روی ...

             و باز می‌‌گردی ...

و تازه می‌فهمی ؛

             خیس شده‌ای ...

                        تا مغز استخوان هات !

رضا کاظمی

انبوهی از این

بعدازظهر های جمعه را

            به یاد دارم كه در غروب آنها

                        در خیابان از تنهایی گریستیم

ما نه آواره بودیم ، نه غریب

اما ...

این بعدازظهر های جمعه

                   پایان و تمامی نداشت

می گفتند از كودكی به ما

                        كه زمان باز نمی گردد

اما نمی دانم چرا

این بعد از ظهر های جمعه باز می گشتند ...

احمدرضا احمدی

دیروز در خیابان

       زنی که چشمانش

هیچ شباهتی به چشمان تو نداشت

                                        لبخند زد به من

آهسته نزدیک شد

و با صدایی که

             هیچ شباهتی به صدای تو نداشت

                                                   صمیمانه پرسید  :

ما یک دیگر را کجا دیده‌ایم ؟

                  در آن قصه‌ی ناتمام نبود ؟


نمی‌دانم ؛ چرا آن زن

            ناگهان تو را به یادم آورد

                        و گفتم : چرا ، در آن قصه بود .

واهه آرمن