کی مهربونیتو گرفت از من غرقابه ی درد

کی دستای عزیزتو تبر برای ساقه کرد

کینه رو کی یاد تو داد ؟ تو هم شدی مثل همه

از تن گرم عاشقت کی ساخته یک مجسمه ؟

نمی شه باورم تویی ؛ نه اینکه چشمای تو نیست

تو طاقتت نبود منو ، ببینی با چشمای خیس

قد تموم درد من ، تو داشتی کهنه مرهمی

دیروز بودی مرگ غمم ، امروز تولد غمی

از لب قصه ساز تو ، مونده صدای دشمنی

سخته که باورم بشه تو همون عاشق منی

 سیاوش قمیشی

تنهایی

مثل باران پاییزی

وسوسه ی قدم زدن است در خیابان ... ؛

که می‌روی ...

             و باز می‌‌گردی ...

و تازه می‌فهمی ؛

             خیس شده‌ای ...

                        تا مغز استخوان هات !

رضا کاظمی

هرگز به دست اش ساعت نمی بست !

روزی از او پرسیدم :

پس چگونه است که همیشه

            سر ساعت به وعده می آیی ؟

گفت :

ساعت را

از خورشید می پرسم !

پرسیدم :

 روزهای بارانی چطور ؟

گفت :

روزهای بارانی

همه ی ساعت ها ،

             ساعت عشق است ...

راست می گفت ؛

یادم آمد که روزهای بارانی

                     او همیشه خیس بود ...

واهه آرمن

تـــو ... 

غافلگیری رگبار بودی

و من ...

    مردی که

           چتر به همراه نداشت !

گروس عبدالملکیان

بعضی از آدمها باران را احساس می کنند

بقیه فقط خیس می شوند

" باب دیلان "