بی هیچ نام می آیی

اما تمام نام های جهان با تـــوست

وقت غروب

نامت دلتنگی ست

وقتی شبانه ،

چون روحی عریان می آیی

                 نام تو وسوسه است

زیر درخت سیب

            نامت حواست

و چون

به ناگزیر با اولین نفس

 که سحر می زند ، می گریزی ؛

                        نام گریزناکت رویاست !

حسین منزوی 

تنهایی

مثل باران پاییزی

وسوسه ی قدم زدن است در خیابان ... ؛

که می‌روی ...

             و باز می‌‌گردی ...

و تازه می‌فهمی ؛

             خیس شده‌ای ...

                        تا مغز استخوان هات !

رضا کاظمی

سیبی که

 در نگاه تو می چرخد

                        آدم را وسوسه می کند

بیا از این جهنم فرار کنیم !

اندازۀ همین یکی دو سطر فرصت داریم

                        از تیررس نگاه این فرشته ها که دور شویم

بهشت که نه ...

نیمکتی را نشان تو خواهم داد

 که مثل یک گناه تازه وسوسه انگیز است.

                         حیف است سیب را نچیده بمیریم  ...

حافظ موسوی