تـــو
تمام پرنده ها بودی
اگر صدایت می زدم ؛
آسمان از پرواز خالی می شد
شاخه ها از رفت و آمد
شهر از خال خالی های سیاه روی روسری اش
اگر صدایت می زدم
تنهایی می رفت
در
حنجره ی باغچه بپیچد ...
من دوستت دارم
اما
رهایت می کنم ...
فرناز خان احمدی