بلیط قطار را پاره ‌می‌کنم
            و با آخرین گلۀ گوزن ها
                         به خانه برمی‌گردم

آنقدر شاعرم
           که شاخ هایم
                   شکوفه داده است

و آوازم چون مه ‌ای
            بر دریاچه می‌گذرد ؛

شلیک هر گلوله
             خشمی است
                  که از تفنگ کم می‌شود

سینه ام را آماده کرده ام
                تا تو مهربان تر شوی

گروس عبدالملکیان