به جنگ که فکر میکنم

                    زخمی می شوم

به کویر که فکر میکنم

                 تَرَک برمی دارم

به آسمان که فکر میکنم

                        پایین می افتم

و هر وقت به جنگل می اندیشم

              گله ای از گوزن ها از رویم رد میشود

جرأت فکر کردن به تـــو را ندارم

دریا

نام عمیقی برای یک معشوقه است

            و من هیچوقت شنا کردن بلد نبوده ام

بابک زمانی

بلیط قطار را پاره ‌می‌کنم
            و با آخرین گلۀ گوزن ها
                         به خانه برمی‌گردم

آنقدر شاعرم
           که شاخ هایم
                   شکوفه داده است

و آوازم چون مه ‌ای
            بر دریاچه می‌گذرد ؛

شلیک هر گلوله
             خشمی است
                  که از تفنگ کم می‌شود

سینه ام را آماده کرده ام
                تا تو مهربان تر شوی

گروس عبدالملکیان