آرزوهایت بلند بود
            دستهای
من کوتاه
تو 
نردبان خواسته بودی
                   من
صندلی بودم
با این همه
            فراموشم
مکن  ... 
وقتی بر صندلی
        فرسودهات نشستهای
                        و
به ماه فکر میکنی
حافظ موسوی



