زندگی من
یعنی شیب خط گردنت
وقتی به
پهنای شانه ات می رسد
یعنی رگ برجسته ی دست هایت
وقتی آنها
را در هوا تکان می دهی
یعنی مهربانی
شباهنگام و خواب آلودت
وقتی که
می پرسی :
"سردت
نیست؟"
یعنی رگه های قرمز چشمانت
وقتی
خستگی در چشمانت موج می زند
یعنی موهای خیس روی
پیشانی ات که به
عطسه می اندازدت
زندگی من یعنی تـــو
!
یعنی همین دلتنگی نفس گیر
وقتی این
شعر را برایت می نویسم ...
عادل دانتیسم