زندگی من

یعنی شیب خط گردنت

            وقتی به پهنای شانه ات می رسد

یعنی رگ برجسته ی دست هایت

            وقتی آنها را در هوا تکان می دهی

یعنی مهربانی شباهنگام و خواب آلودت

            وقتی که می پرسی : "سردت نیست؟"

یعنی رگه های قرمز چشمانت

            وقتی خستگی در چشمانت موج می زند

یعنی موهای خیس روی

 پیشانی ات که به عطسه می اندازدت

زندگی من یعنی تـــو !

یعنی همین دلتنگی نفس گیر

            وقتی این شعر را برایت می نویسم ...

عادل دانتیسم

"دوستت دارم"

بی آنکه بدانم ...

چطور ، کجا ، یا چه وقت ؟!

چه آسان دوستت دارم

            بی هیچ غرور یا دشواری

"تو" را اینگونه دوست دارم

         چون طریقی دیگر برایش نمی دانم

آن چنان به هم نزدیکیم

             که دست های تو بر گردنم

                        گوئی دست های من است

و آن طور در هم تنیده ایم که

            وقتی چشمانت را می بندی

                                    من به خواب می روم ...

پابلو نرودا