فیلسوفند عده‌ای ، سرمست از آموزه‌ها
                        زاهدند اما گروهی ، روزها و روزه‌ها

حاجیان بسیار ، اما این کجا و آن کجا ؟
                        بخت بد ؛ فیروزها و بخت خوش ؛ فیروزه‌ها

دور عاشق‌ها گذشت و دوره‌ی سیّاس‌هاست
                        می‌شکاند سنگ ، سرها را به جای کوزه‌ها

من ولی از نسل شیرین ، لیلی و عذرا  و نیست
                        بعدها مانند من حتی درون موزه‌ها

می‌خورد آخر سرش بر سنگ و برمی‌گردد او
                        گرگ باران‌دیده‌ با مهتاب دارد زوزه‌ها

مژگان عباسلو