آورد نام شاعری ات را به لب کشید

برداشت یک قلم و تورا با ادب کشید

نخلی کشیده قدّ تو را فرض کرد و بعد

لب های سرخ و خط زده ات را رطب کشید

آمیخت آب و آتش و توفان به هم و بعد

چشم تو را شبیه زنان عرب کشید

از ترس کینه های زنان سپید چشم

اندام بی نظیر تو را نیمه شب کشید

بر بوم خیره شد و نگاه تو را گریست

آهی میان حسرت و تردید و تب کشید

دیگر قرار بود که هرگز ... ولی نشد !!!

امشب دوباره عکس تو را بی سبب کشید

یک عمر دیر کردی و هرگز نیامدی

یک عمر مرد ساعت خود را عقب کشید

فروغ تنگاب جهرمی