آن روز ، برف می بارید ...

یادت هست؟
با هم ، آدم برفی ساختیم

نگاهم کردی
چشمانت در پی چیزی می گشت ...

می گفتی :
آدم برفی بدون قلب که نمی شود !

آن روز ،
برف ها را از روی شانه هایت تکاندم

گفتم ، قلب من برای تو !

تو لبخندی زدی ؛
         و دیگر در چشمانت ،
                            چیزی پیدا نبود ...

سال هاست ، که قلب من
در سینۀ آدم برفی حیاط خانۀ تو می تپد ...

اما هیچ کسی نیست ،
                        که برف ها را ،
                                    از شانه های من ، بتکاند !

علیرضا اسفندیاری . صدای سکوت

اشتباه نکن

تمام نفرهایت را

             روی من خالی کنی

                        باز هم من از تو پر نمی شوم

فقط می ترسم

            یک بوسۀ تو

                        جانم را به لب برساند

علیرضا اسفندیاری

مگر عشق چیست ؟

            جز لحظه ای شجاعت

                              در بیشه ای خلوت


 و هرم یک بوسه ی ناگهانی ...

عشق همین

      چیزهای کوچکی است

                        که همه از آن می ترسند !



علیرضا اسفندیاری . نیمکت خالی

اتفاق هایی هستند ،

که زندگی ات را دوباره می سازند !

سال ها می گذرد ...

و تو ،

از تمام زندگی

            فقط همان اتفاق را

                        به خاطر می آوری ...

مثل آن روز ، که اتفاقی

            برای اولین بار تو را دیدم ...

و این اتفاق ، به بوسه ای ختم شد !

که عشق را ،

            در دل ما متولد کرد ...

چه خوب است ،

که کسی ،

در جایی که فکرش را نمی کنی ،

                        اتفاقی ... می شود تمام زندگی ات !



علیرضا اسفندیاری