بغض نکن گریه نکن اگر چه غم کشیده ای
برای من فقط بگو خواب بدی که دیده ای

اگر که اعتماد تو به دست این و آن کم است
تکیه به شانه ام بده که مثل صخره محکم است

 به پای صحبتم بشین فقط ترانه گوش کن
جام به جام من بزن جام مرا تو نوش کن

 ترا به شعر می کشم چو واژه پیش می روی
مرگ فرا نمی رسد تو تازه خلق می شوی

 تو در شب تولدت به شعله فوت می کنی
به چشم من که می رسی فقط سکوت می کنی

 اگر کسی در دل توست  بگو کنار می روم
گناه کن به جای تو بر سر دار می روم

افشین مقدم

بیا تکلیفو روشن کن ، نه اونجوری که مجبوری

بیا تکلیفو روشن کن ، نه اینجوری که مغروری 

کسی عاشقتر از من نیست ، خودت هم اینو میدونی

بیا تکلیفو روشن کن ، بهم بگو که می مونی

جدایی ممکنه ما رو  ، یه شب راحت کنه از غم 

ولی فردا تو میدونی ، که دلتنگیم برای هم

جدایی ممکنه ما رو  ، یه شب راحت کنه از غم 

ولی فردا تو میدونی ، که دلتنگیم برای هم

ازت حرفی که میپرسم ، جوابم رو نمیگیرم

بگو می مونی یا میری ، بگم زنده ام یا می میرم

بیا تکلیفو روشن کن ، نه اونجوری که مجبوری

بیا تکلیفو روشن کن ، نه اینجوری که مغروری 

افشین مقدم

فقط یک پلک با من باش نمی خوام از کسی کم شی

ازت تصویر می گیرم که رویای یه قرنم شی

فقط یک پلک با من باش  بگم سرتاسرش بودی

به قلبم حمله کن یک بار بگم تا آخرش بودی

نمیشی عشق سابق پس بیاو اتفاقی باش

یه فصلو که نمی مونی تو یک لحظه اقاقی باش  

نمی شه با تو که خوبی به ظاهر هم کمی بد شد  

به آدمهای شهرت هم علاقمند باید شد  

فقط یک پلک با من باش فقط یک پلک با من باش

دارم یه قصه می سازم از این تنهایه بی تو  

بیا بشکن روایت رو تو نقشه تازه وارد شو  

کجای نقطه پایان می خوای تو فال من باشی

نخواستم بگذرم از تو که تو دنبال من باشی

اگه قلبت یه جا دیگس با چشمات صحنه سازی کن  

اگه گیری نمیتونی توی دو نقش بازی کن  

نمیشی عشق سابق پس بیاو اتفاقی باش  

یه فصلو که نمی مونی تو یک لحظه اقاقی باش

نمی شه با تو که خوبی به ظاهر هم کمی بد شد  

به آدمهای شهرت هم علاقمند باید شد  

فقط یک پلک با من باش فقط یک پلک با من باش

افشین مقدم

اگرچه دیر می‌شود ولی بدان كه می‌رسم

به فاصله فكر نكن ، كمی بمان كه می‌رسم

اگرچه عمر رفته و جوانیم پیر شده

به تو در این جهان نشد، در آن جهان كه می‌رسم

برای اینكه عشق را كنار تو درك كنم

اجازه سفر بده كه خاك را ترك كنم

در این جهان به جای آب به من سراب می‌دهند

اگر سوال می‌كنم به من عذاب می‌دهند

اگرچه دیر می‌شود ولی بدان كه می‌رسم

به فاصله فكر نكن ، كمی بمان كه می‌رسم

فقط در انتظار تو این همه سال مانده ‌ام

به تو خبر نمی‌دهم كه در چه حال مانده‌ ام

بی تو به خانه می‌روم مسیر دام می‌شود

همیشه در یك قدمی وقت تمام می‌شود

افشین مقدم

من فقط عاشق  اینم حرف قلبت و بدونم

الکی بگم جداشیم تو بگی که نمی تونم

من فقط عاشق اینم بگی از همه بیزاری

دو سه روز پیدام نشه تا ببینم چه حالی داری

عاشق اون لحظه ام که پشت پنجره بشینم

حواست به من نباشه دزدکی تو رو ببینم

ببینم که وقتی هستم مهربونی  یا همیشه

ببینم کدوم ترانه م رو لبات زمزمه می شه

من فقط عاشق اینم روزایی که با تو تنهام

کار و بار زندگی مو بذارم برای فردام

من فقط عاشق اینم وقتی از همه کلافه م

بشینم یه گوشه ی دنج موهای تو رو ببافم

من فقط عاشق اینم عمری از خدا بگیرم

انقدر زنده بمونم تا به جای تو بمیرم

افشین مقدم

كنارم هستی و اما دلم تنگ میشه هر لحظه

خودت میدونی عادت نیست فقط دوست داشتن محضه

كنارم هستی و بازم بهونه هامو میگیرم

میگم وای چقدر سخته میام دستاتو میگیرم

یه وقت تنها نری جایی كه از تنهایی میمیرم

از اینجا تا دم درهم بری دلشوره میگیرم

فقط تو فكر این عشقم ، تو فكر بودنِِ باهم

محاله پیش من باشی برم سرگرم كاری شم

میدونم كه یه وقتایی دلت میگیره از كارم

روزایی كه حواسم نیست بگم خیلی دوست دارم

تو هم مثل منی انگار از این دلتنگیا داری

تو هم از بس منو میخوای یه جورایی خودآزاری

كنارم هستی و انگار همین نزدیكیاست دریا

مگه موهاتو وا كردی كه موجش اومده اینجا

قشنگه ردپای عشق بیا بی چتر زیر برف

اگر حال منو داری میفهمی یعنی چی این حرف

میدونم كه یه وقتایی دلت میگیره از كارم

روزایی كه حواسم نیست بگم خیلی دوست دارم

تو هم مثل منی انگار از این دلتنگیا داری

تو هم از بس منو میخوای یه جورایی خود آزاری ...

افشین مقدم

به شانه های سست ِ باد منم که تکیه داده ام

                                      به این دوچشم بی گناه عذاب ِ گریه داده ام

منم که از کوه ِ خودم همیشه کاه ساختم

                                      برگ ِ برنده داشتم ولی همیشه باختم

من از تمام آسمان به یک ستاره دلخوشم

                                     تویی که طول می کشی منم که وقت می کُشم

نگاه کن صداقتم اسیر صد فریب شد

                                     دل ِ من از هرچه که بود همیشه بی نصیب شد

صبح ندیده عمرمان زود غروب می شود

                                     تو خوب زندگی کن و ببین چه خوب می شود

کسی برای عاشقی حکم قفس نمی دهد

                                     جرم نکرده آدمی تقاص پس نمی دهد

به شانه های سست ِ باد منم که تکیه داده ام

                                     به این دوچشم بی گناه عذاب ِ گریه داده ام

منم که از کوه ِ خودم همیشه کاه ساختم

                                     برگ ِ برنده داشتم ولی همیشه باختم

افشین مقدم