خداوند

 وقتی یکشنبه را می آفرید ،

به پیراهن تـــو فکر می کرد ...

و اعتراف های من

به صد ها گناه نکرده

در کلیسای آغوش ات ...

مهدیس ذکایی

گاهی چه بی گناه ، دلت پیر میشود

اینجا همان دمی است که زود دیر میشود

گاهی به رغم تشنگی عشق ، عاقبت

با حسرتی فقط ، عطشت سیر میشود 

گاهی همان دو چشم که رامت نموده بود

بی رحم چون کمان کمانگیر میشود

گاهی همان گلی که به دل پروراندی اش

خارش به سینه ات چه نفس گیر میشود

گاهی که آرزوست بغل سازی اش به مهر

تنها سراب اوست که تصویر میشود

گاهی نیایش ات که فقط بهر وصل بود

چون نیست قسمتت ، به دلت تیر میشود

گاهی صدای بارش باران که دلرباست

با چتر تک سواره چه دلگیر میشود

گاهی که ضرب و جمع به راهی نمی رسد

من کم شوم ز یار ، چه تفسیر میشود

گاهی مسیر عشق ، ز پیکار عقل و دل

از تیزی و خطر ، چو شمشیر میشود

گاهی که منطقت ندهد پاسخت به دل

باید نشست و دید ، چه تقدیر میشود

 قیصر امین پور

ﻋﺸﻖ

ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ

ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ  ...

ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﺎ

      ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ

                           ﻧﺘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ

علیرضا اسفندیاری 

به شانه های سست ِ باد منم که تکیه داده ام

                                      به این دوچشم بی گناه عذاب ِ گریه داده ام

منم که از کوه ِ خودم همیشه کاه ساختم

                                      برگ ِ برنده داشتم ولی همیشه باختم

من از تمام آسمان به یک ستاره دلخوشم

                                     تویی که طول می کشی منم که وقت می کُشم

نگاه کن صداقتم اسیر صد فریب شد

                                     دل ِ من از هرچه که بود همیشه بی نصیب شد

صبح ندیده عمرمان زود غروب می شود

                                     تو خوب زندگی کن و ببین چه خوب می شود

کسی برای عاشقی حکم قفس نمی دهد

                                     جرم نکرده آدمی تقاص پس نمی دهد

به شانه های سست ِ باد منم که تکیه داده ام

                                     به این دوچشم بی گناه عذاب ِ گریه داده ام

منم که از کوه ِ خودم همیشه کاه ساختم

                                     برگ ِ برنده داشتم ولی همیشه باختم

افشین مقدم