ببار ای بارون ببار
با دلُم گریه كن ، خون ببار
در شبای تیره چون زلف یار
بهر لیلی چو مجنون ببار

                                                 ای بارون

دلا خون شو خون ببار
بر كوه و دشت و هامون ببار
دلا خون شو خون ببار
بر كوه و دشت و هامون ببار
به سرخی لبای سرخ یار
به یاد عاشقای این دیار
به داغ عاشقای بی مزار

                                                 ای بارون

ببار ای بارون ببار
با دلُم گریه كن، خون ببار
در شبای تیره چون زلف یار
بهر لیلی چو مجنون ببار

                                                ای بارون

ببار ای ابر بهار
با دلُم به هوای زلف یار
داد و بیداد از این روزگار
ماهُ دادن به شبهای تار

                                                ای بارون

ببار ای بارون ببار
با دلُم گریه كن، خون ببار
در شبای تیره چون زلف یار
بهر لیلی چو مجنون ببار

                                                ای بارون

علی معلم

   دانلود آهنگ با صدای شجریان

بوی خون در كوچه ها آید همی
یاد یار مهربان آید همی

سفره های خالی از نان و نمک
کو ندای خالص کنا معك

امتی از نسل سفیانی به پا
پس چرا بر نی شدی ای مه لقا

بی تو شمشیر بر خلایق می كشند
تیغ بر روی حقایق می كشند

بی تو وسعت در كنارم تنگ شد
بر سر میز صدارت جنگ شد

تا تو بودی باغ عزت باز بود
انتهای نام تو آغاز بود

بی تو وسعت در كنارم تنگ شد
بر سر میز صدارت جنگ شد

چون گدا بر در گه هر خط شدیم
نوكران هر كس نا كس شدیم

بوی خون در كوچه ها آید همی
یاد یار مهربان آید همی

سفره های خالی از نان و نمک
کو ندای خالص هنا معك

امتی از نسل سفیانی به پا
پس چرا بر نی شدی ای مه لقا

بی تو شمشیر بر خلایق می كشند
تیغ بر روی حقایق می كشند

مهدی شریفی

چون قدم بر خاک خونین داشتی
بذر غیرت در زمین می‌کاشتی

زهر عشق حق به حمد آمیختی
در رکوعت می به ساغر ریختی

قبلۀ تو عشق و مستی، قتلگاه
این مشایخ قبله‌هاشان بر گناه

گویمت از هفت رنگان مو به مو
خرقه پوشان دغل کار دو رو

سجده بر پست و ریاست می کنیم
با خدا هم ما سیاست می کنیم

کو نشانی که شما اهل دلید
جملگی تان بر نماز باطلید

می چکد شک بر سر سجاده‌ها
وای از روزی که افتد پرده‌ها

ما خدایان زیادی ساختیم
مال مردم را به خود پرداختیم

چون قدم بر خاک خونین داشتی
بذر غیرت در زمین می‌کاشتی

زهر عشق حق به حمد آمیختی
در رکوعت می به ساغر ریختی

شیر حق برخیز وقت کار شد
بر سر نی رفتنت انکار شد

کاخ‌ها گردیده مسجد ، سرفراز
صد رکعت تزویر دارد هر نماز

سجده در مسجد حسینا مشکل است
این بنا از دل نباشد، از گل است

این خصان با مال مردم زند‌ه اند
جملگی اندر نماز و سجده‌اند

دم ز راه و رسم سلمان می زنیم
لاف اسلام و مسلمان می زنیم

کاشکی از نسل سلمان می شدیم
لحظه ای یک دم مسلمان می شدیم

سجده بر پست و ریاست می کنیم
با خدا هم ما سیاست می کنیم

کو نشانی که شما اهل دلید
جملگی تان بر نماز باطلید

می چکد شک بر سر سجاده‌ها
وای از روزی که افتد پرده‌ها

ما خدایان زیادی ساختیم
مال مردم را به خود پرداختیم

چون قدم بر خاک خونین داشتی
بذر غیرت در زمین می‌کاشتی

زهر عشق حق به حمد آمیختی
در رکوعت می به ساغر ریختی

مهدی شریفی

گل خزان ندیده

            بهار نو رسیده

کنون که می روی زین، گلزار

            خدا تو را نگهدار

                        بود طنین آوای تو

                                    کنون به گوشم ای یار

پیام من تو بشنو

            خدا تو را نگهدار

                        دو چشم من به ره باشد

                                                در آرزوی دیدار

مسافر عزیزم

            تو هم به یاد من باش

                        جدایی و فراموشی

                                    نبینم از تو ای کاش

نباشدم به جز مهرت

            هوای دیگری در سر

                        برو خدا به همراهت

                                    تو ای ز جان گرامی تر

ایرج تیمورتاش

   دانلود آهنگ با صدای ویگن

غماتو بذار از کنارم برو سراسر غروب و غم و غربتم

تلاش توبی فایدست قبل تو زمونه به زانو درآوردتم

تو محتاج یک لحظه آرامشی دیگه خستگیهاتو هاشا نکن

میخوام عمر این لحظه هام کم نشه برو این غروبو تماشا نکن

نمیذارم از بودنم خسته شی بیا این تو این جاده پاشو برو

اگه ریشه هام پیر و کهنه است ولی نمیذارم از هم بپاشه تو رو

نذار این زمونه شکستت بده نمیخوام که تسلیم تقدیر شی

من و مرگ من سرنوشت منه نمیخوام که پای دلم پیر شی

یه جور از کنارم برو تا بگن ، بگن یارت از سنگه و دل نداشت

تشکر نکن بابت رفتنت برو این فداکاری قابل نداشت

محسن یگانه

خاطره‌ای فراموش، یه قاب عکس خالی

پشت غبار اندوه، تبسمی خیالی

چیزی ازم نمونده، جز یه نگاه ساده

یه آسمون شرجی، یه بغض بی اراده

تنها امیدم اما، بودن و موندن توست

چراغ کلبه من، حضور روشن توست

با اون نگاه گرمت، پنجره‌ها رو وا کن

از توی تاریکی‌ها، بازم منو صدا کن

بذار یه قاب خالی، جون بگیره دوباره

شبای سوت و کورم، پر بشه از ستاره

تو نازنین‌ترینی، تو لحظه‌های تردید

چشات یه چشمه مهتاب، نگات هزارتا خورشید

سهیل محمودی

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فریبا بمیرد

شب مرگ تنها نشیند به موجی
رود گوشه ای دور و تنها بمیرد

در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غزل ها بمیرد

گروهی بر آنند که این مرغ شیدا
کجا عاشقی کرد آنجا بمیرد

شب مرگ از بیم جان آنجا شتابد
که از مرگ غافل شود تا بمیرد

من این نکته گیرم که باور نکردم
ندیدم که قویی به صحرا بمیرد

چو روزی ز آغوش دریا بر آمد
شبی هم در آغوش دریا بمیرد

تو دریای من بودی آغوش وا کن
که می خواهد این قوی زیبا بمیرد