مانده تا برف زمین آب شود
         مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر
                                                         ناتمام است درخت

زیر برف است
          تمنای شنا کردن کاغذ در باد
                     و فروغ تر چشم حشرات
                                 و طلوع سر غوک از افق درک حیات

مانده تا سینی ما پرشود
                      از صحبت سنبوسه و عید

در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد
                     و نه آواز پری می رسد از روزن منظومۀ برف
                                                                     تشنۀ زمزمه ام

مانده تا مرغ سرچینه هذیانی اسفند صدا بردارد
                                                         پس چه باید بکنم ؟

من که در لخت ترین موسم بی چهچهۀ سال
                                                         تشنۀ زمزمه ام ؟

بهتر آن است که برخیزم
                      رنگ را بردارم

                     روی تنهایی خود نقشۀ مرغی بکشم

سهراب سپهری . حجم سبز

گویی به دستان خدا ایمان ندارد

                        شهری که در تقویم خود باران ندارد

باران تن خیس تو ، باران چشم هایت

                        باران که باشد زندگی پایان ندارد

هر روز دیدار تو باشد روز عید است

                        فطر و غدیر و مبعث و قربان ندارد

با من مدارا کن که این سرباز تنها

                        در سنگرش جز بوسه ای پنهان ندارد

انگشت هایم لای موهایت اسیرند

                        گاهی رهایی لذت زندان ندارد

دیدار تو خوب است ، چون خواب دم صبح

                        خوابی که آغازش تویی پایان ندارد

امشب تنت مثل دِهی برفیست ، گاهی

                        بی برف بازی زندگی امکان ندارد

ناصر حامدی

صدای آب می آید ...

مگر در نهر تنهایی چه می شویند ؟

سهراب سپهری . حجم سبز

هدیه ام از تولد ، گریه بود

خندیدن را تو به من آموختی

سنگ بوده ام ، تو كوهم كردی

برف بوده ام ، تو آبم كردی

آب می شدم

تو خانه دریا را نشانم دادی

می دانستم گریه چیست

خندیدن را تو به من هدیه كردی .

محمد شمس لنگرودی

دنبال من می گردی و حاصل ندارد

این موج عاشق کار با ساحل ندارد

باید ببندم کوله بار رفتنم را

مرغ مهاجر هیچ جا منزل ندارد

من خام بودم ، داغ دوری پخته ام کرد

عمری که پایت سوختم قابل ندارد

من عاشقی کردم تو اما سرد گفتی  :

" از برف اگر آدم بسازی دل ندارد "

باشد ، ولم کن با خودم تنها بمانم

دیوانه با دیوانه ها مشکل ندارد

شاید به سرگردانی ام دنیا بخندد

موجی که عاشق می شود ساحل ندارد

مهدی فرجی

كنارم هستی و اما دلم تنگ میشه هر لحظه

خودت میدونی عادت نیست فقط دوست داشتن محضه

كنارم هستی و بازم بهونه هامو میگیرم

میگم وای چقدر سخته میام دستاتو میگیرم

یه وقت تنها نری جایی كه از تنهایی میمیرم

از اینجا تا دم درهم بری دلشوره میگیرم

فقط تو فكر این عشقم ، تو فكر بودنِِ باهم

محاله پیش من باشی برم سرگرم كاری شم

میدونم كه یه وقتایی دلت میگیره از كارم

روزایی كه حواسم نیست بگم خیلی دوست دارم

تو هم مثل منی انگار از این دلتنگیا داری

تو هم از بس منو میخوای یه جورایی خودآزاری

كنارم هستی و انگار همین نزدیكیاست دریا

مگه موهاتو وا كردی كه موجش اومده اینجا

قشنگه ردپای عشق بیا بی چتر زیر برف

اگر حال منو داری میفهمی یعنی چی این حرف

میدونم كه یه وقتایی دلت میگیره از كارم

روزایی كه حواسم نیست بگم خیلی دوست دارم

تو هم مثل منی انگار از این دلتنگیا داری

تو هم از بس منو میخوای یه جورایی خود آزاری ...

افشین مقدم