تو غربتی که سرده تمام روز و شبهاش
غریبه از من و ما ، عشق من عاشقم باش

عشق من عاشقم باش که تن به شب نبازم
با غربت من بساز تا با خودم بسازم

عشق من عاشقم باش

تو خواب عاشقا رو تعبیر تازه کردی
کهنه حدیث عشق رو تفسیر تازه کردی

گفتی که از تو گفتن یعنی نفس کشیدن
از خود گذشتن من یعنی به تو رسیدن

قلبمو عادت بده به عاشقانه مردن
از عشق زنده بودن از عشق جون سپردن

عشق من عاشقم باش

وقتی که هق هق عشق ضجه ی احتیاجه
سر جنون سلامت که بهترین علاجه

عشق من عاشقم باش اگر چه مهلتی نیست
برای با تو بودن اگر چه فرصتی نیست

عشق من عاشقم باش نذار بیفتم از پا
بمون با من که بی تو نمی رسم به فردا

عشق من عاشقم باش

ایرج جنتی عطایی

قسم به دلهای خسته ی خسته دلان
            قسم به قلب شکسته ی خسته دلان
                        به آه بر لب نشسته ی خسته دلان

که من دراین سینه
            جز غمی آشنا
                         به دل همزبان ندارم

از او جدا مانده ام
            در این رهگذر
                         ز یارم نشان ندارم

ببین به شام بی ستاره ام
             نکرده چاره ام نگاه چاره سازی

                        نخوانده با نوای خسته ام
                                     نی شکسته ام نوای دلنوازی

ز حسرتم آه بی ثمر بر لب تا کی یارب تا کی

                        به خلوتم شام بی سحر تا کی امشب تا کی

ندیده ای ترانه ی حزینم
                        به نیمه شب کلام آتشینم

ز حسرتم آه بی ثمر بر لب تا کی یارب تا کی

                        به خلوتم شام بی سحر تا کی امشب تا کی

چه کنم ، چه کنم ... چه کنم ، چه کنم

ببین به شام بی ستاره ام
             نکرده چاره ام نگاه چاره سازی

                        نخوانده با نوای خسته ام
                                     نی شکسته ام نوای دلنوازی

تورج نگهبان

بوی گندم مال من ، هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من ، هر چی می‌کارم مال تو

اهل طاعونی این قبیلۀ مشرقی‌ام
تویی این مسافر شیشه‌ای شهر فرنگ

پوستم از جنس شبه ، پوست تو از مخمل سرخ
رختم از تاوله ، تنپوش تو از پوست پلنگ

بوی گندم مال من ، هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من ، هر چی می‌کارم مال تو

تو به فکر جنگل آهن و آسمون خراش
من به فکر یه اتاق اندازۀ تو واسه خواب

تن من خاک منه ساقۀ گندم تن تو
تن ما تشنه ترین تشنۀ یک قطره آب

بوی گندم مال من ، هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من ، هرچی می‌کارم مال تو

شهر تو شهر فرنگ ، آدماش ترمه قبا
شهر من شهر دعا ، همه گنبداش طلا

تن تو مثل تبر ، تن من ریشۀ سخت
طپش عکس یه قلب ، مونده اما رو درخت

بوی گندم مال من ، هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من ، هرچی می‌کارم مال تو

نباید مرثیه گو باشم واسه خاک تنم
تو آخه مسافری ، خون رگ اینجا منم

تن من دوست نداره ، زخمی دست تو بشه
حالا با هر کی که هست ، هرچی که نیست داد میزنم

بوی گندم مال من ، هر چی که دارم مال من
یه وجب خاک مال من ، هر چی می‌کارم مال من

شهیار قنبری

سراب رد پای تو كجای جاده پیدا شد

كجا دستاتو گم كردم كه پایان من اینجا شد ؟

كجای قصه خوابیدی كه من تو گریه بیدارم

كه هر شب حرم دستاتو به آغوشم بدهكارم

تو با دلتنگیای من ، تو با این جاده همدستی

تظاهر كن ازم دوری ، تظاهر می كنم هستی

تو آهنگ سكوت تو به دنبال یه تسكینم

صدایی تو جهانم نیست فقط تصویر می بینم

یه حسی از تو در من هست كه می دونم تو رو دارم

واسه برگشتنت هر شب درارو باز میذارم

روزبه بمانی

شب آشیان شبزده چکاوک شکسته پر
 
رسیده ام به ناکجا مرا به خانه ام ببر

کسی به یاد عشق نیست کسی به فکر ما شدن

از آن تبار خود شکن تو مانده ای و بغض من

از این چراغ مردگی از این بر آب سوختن

از این پرنده کشتن و از این قفس فروختن

چگونه گریه سر کنم که یار غمگسار نیست

مرا به خانه ام ببر که شهر ، شهر یار نیست
 

مرا به خانه ام ببر ستاره دلنواز نیست

سکوت نعره می زند که شب ، ترانه ساز نیست

مرا به خانه ام ببر که عشق در میانه نیست

مرا به خانه ام ببر اگر چه خانه ، خانه نیست

ایرج جنتی عطایی

دنیای این روزای من هم قد تن پوشم شده

انقدر دورم از تو كه دنیا فراموشم شده

دنیای این روزای من درگیر تنهایی شده

تنها مدارا می كنیم دنیا عجب جایی شده

هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن می كنم

آینده ی این خونه رو با شمع روشن می كنم

در حسرت فردای تو تقویممو پر می كنم

هر روز این تنهاییو فردا تصور می كنم

هم سنگ این روزای من حتی شبم تاریك نیست

اینجا به جز دوری تو چیزی به من نزدیك نیست

هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن می كنم

آینده ی این خونه رو با شمع روشن می كنم

دنیای این روزای من هم قد تن پوشم شده

انقدر دورم از تو كه دنیا فراموشم شده

دنیای این روزای من درگیر تنهاییم شده

تنها مدارا می كنیم دنیا عجب جایی شده

روزبه بمانی

رو به تو سجده می کنم دری به کعبه باز نیست
            بس که طواف کردمت مرا به حج نیاز نیست
                        به هر طرف نظر کنم نماز من نماز نیست

مرا به بند می کشی از این رها ترم کنی
            زخم نمی زنی به من که مبتلاترم کنی
                        از همه توبه می کنم بلکه تو باورم کنی

قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شد
            تمام پرسه های من کنار تو سلوک شد

عذاب می کشم ولی عذاب من گناه نیست
            وقتی شکنجه گر تویی شکنجه اشتباه نیست


روزبه بمانی