جایی برای شعر ...
شعری برای تـــو ...
 
آخرین مطالب
 
پیوندهای روزانه
من به دنیا هم نمی آمدم ...


من به دنیا هم نمی آمدم

 شاید خوشبخت دیگری دوستت داشت

 

اما خودمانیم

 من به دنیا نمی آمدم

 کی هر لبخندت را روزی هزار بار جشن می گرفت ...

 

کی هر روز اردیبهشت برایت عروسی میگرفت ...

کی هر تابستان دلش شاتوت میشد برایت و مدام می ریخت ...

 

 کی هر پاییز قدر هزار باغ انار دلش ترک بر می داشت ،

 که نکند کم باشد برای دور کردن غروب های جمعه از جانت ...

 

 کی هر زمستان

تنهایی هزار تا آغوش میشد برایت ...

 

 دیوانه

من به دنیا نمی آمدم

کی هر شب برایت می مرد

و هر صبح برای بوسیدنت زنده می شد ...

 

 

حسنا میرصنم



می آیی تا آخر دنیا بدهکار هم باشیم ؟

به اندازۀ

 تمام شعرهای نگفته ام ،

            به لب هایت بدهکارم ...

بوسه هایی را که

 طعم شاتوت و شکلات می دهند

 

به اندازۀ وزن تمام کوله پشتی های پر از کتاب و دلتنگی

سنگینی سرم را به شانه هایت ،

            سبکی نفسم را به گونه هایت بدهکارم

 

قلب ات را به من بدهکاری

                قدر تمام روزهای سکوت و بی خبری

 

نگاهت را به اندازۀ

 تمام تیله های سبزآبی دنیا

بدهکاری به چشم هایم ، صدایت را ...

 

اما دیگر نمی خواهم

به این زودی ها بی حساب شویم...

 

می آیی تا آخر دنیا بدهکار هم باشیم ؟

 

 

بهاره بهگوی 

 



بگو چه کار کنم ؟


بگو چه کار کنم ؟

وقتی شادی به دم بادکنکی بند است

 

و غم چون سنگی

مرا در سراشیب یک دره دنبال می کند

 

دل ام ؛

شاخه ی شاتوتی

            که باد ، خون اش را

                        به در و دیوار پاشیده است ...

 

 

غلامرضا بروسان 

 



 
 
شبکه اجتماعی فارسی کلوب | Buy Mobile Traffic | سایت سوالات