دنیا رو وقتی که قراره بی تو تنهاشم ، نمی خوام

چیزی به جز اینکه بتونم عاشقت باشم ، نمی خوام

دیدار من با تو اگه حتی توو خوابم باشه ، خوبه

اما اگه باید صبح از این خوابِ خوش پاشم ، نمی خوام

ای کاش حقم از تموم زندگی تنها تو باشی

من عاشق تنهایی ام ، تنها بشم اما تو باشی

تصمیم میگیرم که تا وقتی که زنده ام ، غرق باشم

اما فقط وقتی که توو اعماق این دریا تو باشی

تمومِ زندگیمو فقط با یه اشاره

بهت میبخشم این کارا برام کاری نداره

تـــو لب تر کن ببین من چقدر دیوونه میشم

دیوونه هیچ ترسی از گرفتاری نداره

تموم زندگیمو فقط با یه اشاره

بهت میبخشم این کارا برام کاری نداره

تو لب تر کن ببین من چقدر دیوونه میشم

دیوونه هیچ ترسی از گرفتاری نداره

عشقی که بعد از صد سال بازم

 مثل روزای اولش بجوشه خوبه

از کل دنیا ، کنج دل تو جای من

 تنها همین یه گوشه خوبه

هر جور باشی دوستت دارم

مجبورم از دستت ندم چون زندگیمی

با من بساز و دنیامو نسوزون

هر جور میتونی بمون یار قدیمی

تموم زندگیمو فقط با یه اشاره

بهت میبخشم این کارا برام کاری نداره

تو لب تر کن ببین من چقدر دیوونه میشم

دیوونه هیچ ترسی از گرفتاری نداره

ایمین

باید تو رو پیدا کنم شاید هنوز هم دیر نیست

تو ساده دل کندی  ولی تقدیر بی تقصیر نیست

با اینکه بی تاب منی بازم منو خط میزنی

باید تورو پیدا کنم تو با خودت هم دشمنی

کی با یه جمله مثل من میتونه آرومت کنه

اون لحظه های آخر از رفتن پشیمونت کنه

دل گیرم از این شهر سرد این کوچه های بی عبور

وقتی به من فکر میکنی حس میکنم از راه دور

آخر یه شب این گریه ها سوی چشامو میبره

عطرت داره از پیرهنی که جا گذاشتی میپره

باید تو رو پیدا کنم هر روز تنها تر نشی

راضی به با من بودنت حتی از این کمتر نشی

پیدات کنم حتی اگه پروازمو پرپر کنی

محکم بگیرم دستتو احساسمو باور کنی

مونا یرزویی

درگیر رویای توام ، منو دوباره خواب کن

دنیا اگه تنهام گذاشت ،  تو منو انتخاب کن

دلت از آرزوی من ،  انگار بی خبر نبود

حتی تو تصمیمای من ، چشمات بی اثر نبود

خواستم بهت چیزی نگم ،  تا با چشام خواهش کنم

درا رو بستم روت تا ، احساس آرامش کنم

باور نمی کنم ولی ، انگار غرور من شکست

اگه دلت میخواد بری ،  اصرار من بی فایدست

هر کاری میکنه دلم ، تا بغضمو پنهون کنه

چی میتونه فکر تو رو ، از سر من بیرون کنه

 یا داغ رو دلم بذار ، یا که از عشقت کم نکن

تمام تو سهم منه ... ،  به کم قانعم نکن

چی تو چشاته که تو رو انقدر عزیز میکنه

این فاصله داره منو بی تو مریض میکنه

این که نگات نمیکنم یعنی گرفتار تو ام

رفتن همه ولی نترس ، من که طرفدار تو ام

هرچی سرم شلوغ شد رو قلب من اثر نذاشت

بدون تو دنیای من انگار تماشاگر نداشت

منو نمیشه حدس زد با این غرور لعنتی

هیج وقت نخواستم ببینیم تو لحظه ناراحتی

میخواستم نبخشمت یکی ازت تعریف کرد

دیدن تنهایی تو منو بلا تکلیف کرد

بیا و معذرت بخواه از جشنی که خراب شد

از اون که واسه انتقامم از تو انتخاب شد

هرچی سرم شلوغ شد رو قلب من اثر نذاشت

بدون تو دنیای من انگار تماشاگر نداشت

منو نمیشه حدس زد با این غرور لعنتیم

هیج وقت نخواستم ببینیم تو لحظه ناراحتیم

اگر روزی رسد دستم به دامانت

                        کنم جان را به قربانت
 

ولی بی لطف و احسانت ، چگونه

            شوم ناخوانده مهمانت ، چگونه

تو معبود منی ، بگذار داد از دل بگیرم

            پناهم ده که بر سقف حرم منزل بگیرم

تو دریایی و من تنها غریق مانده در باران

            تو فانوس رهم شو تا ره ساحل بگیرم

نیلوفر لاری پور

کاش میشد از تو دلم حرفامو بیرون بریزم
                        یه شبم اشکامو من تو دامن اون بریزم

دلم من به این خوشه که یاری مثل اون داره
                        سر حرفش میمونه این دیوونه تا جون داره

می خوان این دل خوشی رو ازم بگیرن
                                     اگه اون بود نمی ذاشت

می خوان آتیش بزنن به هستی من
                                     اگه اون بود نمی ذاشت

اگه اون بود نمی ذاشت حال من این جوری باشه
                        نمی ذاشت حرفی و ترسی دیگه از دوری باشه

دل من به این خوشه که یاری مثل اون داره
                        سر حرفش میمونه این دیوونه تا جون داره

وقتی چشت پاییز می شه

                  باغ دلت گلریز می شه

           تصویر غم می شینه تو چشم سیاهت

وقتی چشت لبریز می شه

                    اشکای تو آویز می شه

                  دونه دونه می چیکه از چشم سیات

نمی دونی دل آدم رو چه می شکونی

                   خودت بهتر از هر کی می دونی

                        که بارون پاییز می سوزونه دل آدما رو

می خوای بری حرفی نداری

            اشکات دارن جار می کشن

                        رفتن همیشه پر غمه

                                    انگار دارن داد می کشن

نمی دونی دل آدم رو چه می شکونی

                   خودت بهتر از هر کی می دونی

                        که بارون پاییز می سوزونه دل آدما رو