آبان ؛ اسم کوچکم بود        

و پاییز ؛ مادری که نافم را از چنارهای زرد برید

هر بار که

برگی از شاخه افتاد

گنجشکها دورتر شدند

و من باورم شد که اتفاق

از کوچ پرستویی تنها ، سیاه تر است

کمی بلند پروازی شاید ...

خش خش ؛ صدای من است

و تـــو ؛ عابری شاد  ...

که جانم را تا استخوان نوازش می دهی .

حمید جدیدی