می‌دانی ...

در تنهایی نیست که دلتنگ تو می‌شوم

بلکه در جمع این‌چنین‌ترم

دلتنگی محصول غیبت نیست ، محصول حضور است

حضور هر کس غیر از تو

بودن با دیگران ، نبودن تو را بیشتر می‌کند

دیوارها و صندلی‌ها و تخت‌ها و

اتاق‌ها و خانه‌ها و خیابان‌های خالی نیستند که جای خالی تو را باز می‌تابانند

بلکه آدم‌ها هستند

آدم‌ها ، آخ آدم‌ها ...

آخ از آدم‌هایی که هستند ، اما تـــو نیستند

حسین وحدانی

زیبایی ات را

در لحظه ای حبس می کنم و

به دیوار می آویزم !

بافه ای از گیسوانت 

از قاب بیرون می ریزد !

دوباره می فهمم 

نه در عکس ، نه در نگاه ،

 نه در روسری و نه در واژه های این شعر

زیبایی تـــو

در هیچ قابی

محصور شدنی نیست !

مصطفی زاهدی

توی یک دیوار سنگی دو تا پنجره اسیرن
                        دو تا خسته دو تا تنها ، یکیشون تو یکیشون من

دیوار از سنگ سیاهه ، سنگ سرد و سخت خارا
                        زده قفل بی صدایی به لبای خسته ی ما

نمی تونیم که بجنبیم زیر سنگینی دیوار
                        همه ی عشق من و تو قصه هست قصه ی دیدار

همیشه فاصله بوده بین دستای من و تو
                        با همین تلخی گذشته شب و روزهای من و تو

راه دوری بین ما نیست اما باز اینم زیاده
                        تنها پیوند من و تو دست مهربون باده

ما باید اسیر بمونیم زنده هستیم تا اسیریم
                        واسه ما رهایی مرگه تا رها بشیم می میریم

کاشکی این دیوار خراب شه من و تو با هم بمیریم
                        توی یک دنیای دیگه دستای همو بگیریم

شاید اونجا توی دلها درد بیزاری نباشه
                        میون پنجره هاشون دیگه دیواری نباشه

 اردلان سرفراز

 تو آسمون زندگیم ، ستاره بوده بی شمار
            اما شبای بی کسیم یکی نمونده موندگار
                                                یکی نمونده از هزار

ستاره های گمشده ، هر شبِ من هزار هزار
             اما همیشگی تویی ، ستاره ی دنباله دار
                                                یکی نمونده از هزار

ای آخرین ، تنهاترین ، ‌آواره ی عاشق
            هر شب عمرم همراه با من ، ستاره ی عاشق

ستاره های گمشده ، هر شبِ من هزار هزار
             اما همیشگی تویی ، ستاره ی دنباله دار
                                                یکی نمونده از هزار

ای تو ، آشنای ناشناسم
            ای مرهم دست تو لباسم
                        دیوار شبم شکسته از تو
                                     از ظلمت شب نمی هراسم

انگار که زاده شده با من
            عشقی که من از تو می شناسم
                                    انگار که زاده شده با من
                                                 عشقی که من از تو می شناسم

ای آخرین تنهاتریم آواره ی عاشق
            هر شب عمرم همراه با من ، ستاره ی عاشق

تو بودی و هستی هنوز
            سهم من از این روزگار
                         با شب من فقط تویی
                                    ستاره ی دنباله دار
                                                با شب من فقط تویی

اردلان سرفراز