تو را میخواهم ...

            برای یک لحظه زیستن

و بعد ...

            بگذار تا ابد ابرها ببارند

سید علی صالحی

وقتی که تو نیستی

             من حُزن هزار آسمانِ

         بی اردیبهشت را

گریه می کنم

فنجانی قهوه

 در سایه های پسین ،

عاشق شدن در دی ماه

مردن به وقتِ شهریور

وقتی که تو نیستی

هزار کودک گمشده در نهان من

لای لای مادرانه تو را می طلبند .

...

سید علی صالحی

چون عشق را در دفترم نوشتم

            دیگر نتوانستم آن را پاک کنم ، نشد .

سه نکته را در قالب سه درس آموختم :

درس اول :

بیهوده عشق را روی کاغذ اسیر نکن و به صلابه نکش ،

                                     که اسیرت می کند و به صلابه ات می کشد ...

درس دوم :

چون عشق را در گوشه ای نوشتی ،

                         سعی بر پاک کردن آن مکن که نمی توانی .

                                                            پس اسیری‌ات مبارک ...

درس سوم:

چون که اسیر شدی و به قفس افتادی نمیر ،

                         بمان و دنیا را از درون قفس تماشا کن .

                                    دنیا از دید یک زندانی ابدی تماشاییست ...

سید علی صالحی

اشتباه از ما بود ؛

اشتباه از ما بود که

خواب سرچشمه را در خیال پیاله می‌دیدیم !

دستهامان خالی ، دلهامان پُر

                        گفتگوهامان مثلا یعنی ما !

کاش می‌دانستیم

هیچ پروانه‌ای ، پریروز پیلگی خویش را به یاد نمی‌آورد .

حالا مهم نیست

 که تشنه به رویای آب می‌میریم

از خانه که می‌آئی

            یک دستمال سفید ،

                         پاکتی سیگار ،

                                     گزینه شعر فروغ ،

                                                و تحملی طولانی بیاور

احتمال گریستن ما بسیار است !

سید علی صالحی

وقتی که تو نیستی

            دنیا ، چیزی کم دارد ...

من فکر می کنم در غیاب تو

همه ی خانه های جهان خالی ست

                        همه ی پنجره ها بسته است ،

اصلا کسی

 حوصله آمدن به ایوان عصر جمعه را ندارد ...

واقعا

وقتی که تو نیستی

آفتاب هم حوصله ندارد راه بیفتد

                                    بیاید بالای کوه

اما دیوارها

تا دل ات بخواهد بلندند

                        سرپا ایستاده اند

کاری به بود و نبود نور ندارند ،

                                    سایه ندارند ...

من قرار بود

روی همین "واقعا"

            فقط روی همین "واقعا"

                                    تاکید کنم !

بگویم :

واقعا

 وقتی که تو نیستی

 خیلی ها از خانه بیرون نمی آیند ...

واقعا

وقتی که تونیستی ،

من هم تنهاترین اتفاق بی دلیل زمین ام ...

واقعا

وقتی که تونیستی ،

بدیهی ست که تو نیستی !

سید علی صالحی

چقدر خوب است
          که ما هم یاد گرفته‌ایم
                    گاه برای ناآشناترین اهل هر کجا حتی
                                    خواب نور و سلام و بوسه می‌بینیم

گاه به یک جاهایی می‌رویم
            یک دره‌های دوری از پسین و ستاره
                                    از آواز نور و سایه‌روشن ریگ
                                                            و می‌نشینیم لب آب

لب آب را می‌بوسیم
                 ریحان می‌چینیم
                             ترانه می‌خوانیم

و بی‌اعتنا به فهم فاصله
دهان به دهان دورترین رویاها
بوی خوش روشنایی روز را می‌شنویم

باید حرف بزنیم
            گفت و گو کنیم

زندگی را دوست بداریم
                        و بی‌ترس و انتظار
                                    اندکی عاشقی کنیم

سید علی صالحی

اگر مُرده ای ،

             بیا و مرا ببَر ...

و اگر زنده ای هنوز ...

            لااقل خطی ، خبری ،

                         خوابی ، خیالی ...
                                                بی انصاف !


سیدعلی صالحی