خاک نشین ره میخانه ام
خانه خراب دل دیوانه ام

زان که به میخانه به جز یار نیست
کشمکش صفحه و زنّار نیست

هرچه در آنجاست بُوَد در خروش
جام مِی و مِی زده و مِی فروش

حسرت بگذشته و آینده نیست
جز به ره عشق کسی بنده نیست

ای که به دام تو اسیرم اسیر
لذت دیوانگی از من مگیر

بنده عشقم کن و نامم بده
خاک رهم ساز و مقامم بده


هما میرافشار

گر از تو خبر نیست به دل ،بی خبری هست
ور دل طلبد ، مستیِ چشم دگری هست

من پاکتر از برگ گلم ، ورنه تو دانی
هر گوشه گلی هست ، نسیم سحری هست

زلفان بلندم شده چون عمر وفایت
آشفته نسازد اگر ، آشفته سری هست

بیگانه ام از حرف نگاه و سخن عشق
گر ، دیده بخواهد نگهم را شرری هست

ترسم ببرم نام ترا ای همه جایی
زیرا که خدا هست و به آهی اثری هست

می میچکد از گوشه پیمانه و بینم
از اشک پر افسون تو هم پاکتری هست

من کنج قفس خوشترم از دامن صحرا
بیگانه بدان ورنه مرا بال و پری هست

بر بال من از دست محبت نخورد سنگ
گر مرغ لب بام شوم ، رهگذری هست

دل همچو صدف لب نگشاید دگر ای دوست
تا خلق ندانند که در آن گهری هست

غم نیست اگر زنگ دلم اشک نشوید
گر چشم تری نیست مرا ، شعر تری هست

باکم نبود ، گر گل عشقم ، شده پر پر
در سینه دلی هست ، که در آن خبری هست

عرفی سخن نغز تو پاینده که گفتی :
"تا ریشه در آب است امید ثمری هست"

هما میرافشار

ماه باید یک شبی مهمونی کنه
                        پیشتون مهتابو قربونی کنه

آخه چشمای قشنگت می تونه
                        که بگیره شبو زندونی کنه

بذارین خورشید صورت شما
                        ابری خونه مو آفتابی کنه

چشمای روشنتون دوباره باز
                        شب تاریکمو مهتابی کنه

ماه باید یک شبی مهمونی کنه
                        پیشتون مهتابو قربونی کنه

آخه چشمای قشنگت می تونه
                        که بگیره شبو زندونی کنه

روز باید تو آینه ی صورتتون
                        چشماشو به روی دنیا وا کنه

وقتی که خورشید خانوم میاد بیرون
                        خودشو تو چشمتون پیدا کنه

نازنینم ، وای اگه خورشید عشق
                        توی چشمای شما غروب کنه

ماه باید یک شبی مهمونی کنه
                        پیشتون مهتابو قربونی کنه

آخه چشمای قشنگت می تونه
                        که بگیره شبو زندونی کنه

هما میرافشار

بی تو طوفان زده ی دشت جنونم
                        صید افتاده به خونم
                                    تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم؟

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
            بی من از شهر سفر کردی و رفتی
                        قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم
                                                تا خم کوچه بدنبال تو لغزید نگاهم  
                                                                                                تو ندیدی

نگهت هیچ نیفتاد براهی که گذشتی
                        چون در خانه ببستم،
                                    دگر از پای نشستم،
                                                      گویا زلزله آمد ،
                                                            گویا خانه فروریخت سر من ،

بی تو من در همه ی شهر غریبم
                        بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی
                                                            برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی

تو همه بود و نبودی
            تو همه شعر و سرودی
                                    چه گریزی ز بر من؟
                                                که ز کویت نگریزم.
                                                            گر بمیرم ز غم دل،
                                                                        بی تو هرگز نستیزم .

من و یک لحظه جدایی؟
                        نتوانم ، نتوانم
                                    بی تو من زنده نمانم

هما میرافشار

گل پونه های وحشی دشت امیدم
                                    وقت سحر شد

خاموشی شب رفت فردایی دگر شد
                                    من مانده ام تنهای تنها

من مانده ام تنها میان سیل غمها
                                    حبیبم سیل غمها

گل پونه ها نا مهربانی آتشم زد آتشم زد
                        گل پونه ها بی همزبانی آتشم زد

می خواهم اکنون تا سحر گاهان بخوانم
                        افسرده ام دیوانه ام آزرده جانم

گل پونه های وحشی دشت امیدم
                                    وقت سحر شد

خاموشی شب رفت فردایی دگر شد
                        من مانده ام تنهای تنها

من مانده ام تنها میان سیل غمها
                                    حبیبم سیل غمها 

هما میرافشار

   دانلود آهنگ با صدای ایرج بسطامی