ای حُسن یوسف دكمه پیراهن تو

                        دل می شكوفد گل به گل از دامن تو

جز در هوای تو مرا سیر و سفر نیست

                         گلگشت من دیدار سرو و سوسن تو

آغاز فروردین چشمت ، مشهد من

                        شیراز من اردیبهشت دامن تو

هر اصفهان ابرویت نصف جهانم

                         خرمای خوزستان من خندیدن تو

من جز برای تو نمی خواهم خودم را

                         ای از همه من های من بهتر ، منِ تـــو

هر چیز و هر كس رو به سویی در نمازند

                        ای چشم های من ، نماز دیدن تو !

حیران و سرگردان چشمت تا ابد باد

                        منظومه دل بر مدار روشن تو

قیصر امین پور

شادی‌هایت را بر صورت من بریز

فروردین من

و اضافه‌هایش را پست کن 

برای کسی که بهاری ندارد

شادا بهار

که دست مرا گرفته

 نمی‌دانم به کجا می‌برد

شادا من

که دست بهار را گرفته

به خانه خود می‌برم

محمد شمس لنگرودی

بهار دست های توست

و شکوفه های درختی که

 مثل لبخند تو نام اش را نمی دانم

سرخی گونه هات

دل سیب های هفت سین را برده

و نگاه تـــو سبز ترین خیال دنیاست

وقتی آفتاب گرم می افتد روی دیوار نگاه

حتمن جایی دورتر از اینجا

تو داری چشم هات را باز می کنی

چه ساده ایم ما

نمی دانیم این نسیم فروردین 

عطر گیسوهای معشوق است

افتاده به جانِ هوا

حالا این تو و این گنجشک های بی قرار

نشسته بر سپیدار ، سر کوچه پی بهار می گردند

من که هرچه گفتم‌شان

هنوز نیامده ای ، باورشان نشد ...

میلاد کاشانی

فروردین دارد تمام می شود

اولین باران بهار را که نبوده ای

خودت را به اولین

            شکوفه ی اردیبهشت برسان

می دانی که

اردیبهشت بی تـــو ...

             بهشت نمی شود !

امیرمحمد مصطفی زاده

می خندم

تو مست میشوی 

حتی با یک فنجان قهوه

که از خطوط ته آن خبر نداری

می خندم

با اینکه می دانم

     تمام خطوط موازی

            از ته فنجان من می گذرند

تو ، سرخی جا مانده

             بر لب فنجانم را می بوسی

احساس می کنم

آن اتفاق ناگزیر افتاده است

پیش از آن که

 تو شمع روشن کنی

                 عود بسوزانی

                        یک دنیا بوسه حرامم کنی

با چشمانی که

بین عسل و فروردین مردد است ؛

                        برایم فال فروغ بگیری

من به خیانت عادت ندارم

                        اما مگر می شود

                                    به این لحظه گفت : نه ؟!!!

نیلوفر لاری پور

به خرداد بی‌شکوفه اعتباری هست ؟!

حالا این باران هی بتازد

 به گل‌های بی‌پناه گیلاس‌های نورسیده ، که چه ؟؟

نه فروردین من

            بهار تمام شد ؛

                        به همین راحتی

اردیبهشت هم از کف پرید ؛

پیش از آن‌که

 گفته باشم دوستت دارم

            بنفشه‌ها زیرِ پا له شدند !

کامران فریدی