تو ، عاشق بارانی ...

            من ، می ترسم از باران ...

تو ، غمگینی ...

من ، اما خوشحالم از این که تو

            گول هیچ چتری را نخواهی خورد ...

گاهی گنجشک ها از ترس باران

                        به قفس پناه می برند ...

کاش من هم عاشق بودم

من از چترها و قفس ها می ترسم ... !

اصغرمعاذی

از دار دنیا منمُ  یه ستاره

اونم که میخواد بره تنهام بذاره

هرچی که میگم نرو ، فایده نداره

میخواد دلم رو به زانو در بیاره

 برای هر چیز یه بهونه میاره

تا میگم آخه ، میگه آخه نداره

میگم بیا تا یکی باشیم دوباره

آهسته آروم میگه نه با اشاره

پیشش میشینم تا بتونه دوباره

گذشته هارو باز به خاطر بیاره

یادش بیاد این دل عاشق بیچاره

تو دنیا چیزی نداره جز ستاره

پا میشه میره منو تنها میذاره

با رفتنش رو دل من پا میذاره

از ابر چشمام بارون غم میباره

طفلی دل من که شده پاره پاره

من بی ستاره همه عمرم تباهه

 روزای عمرم همه رنگ سیاهه

دونه به دونه نفسهام بی ستاره

حتی یه ذره بوی زندگی نداره

بی اون نمیخوام دیگه زنده بمونم

جز اون نمیخوام واسه هیچکس بخونم

میرم یه گوشه تک و تنها بمیرم

شاید بتونم کمی آروم بگیرم

ایستاده ام در اتوبوس

چشم در چشم های نا گفتنی اش .

یک نفر گفت :
          " آقا ؛ جای خالی ، بفرمایید  "

چه غمگنانه است
                  وقتی در باران
                            به تو چتر تعارف می کنند .


گروس عبدالملکیان

تـــو ... 

غافلگیری رگبار بودی

و من ...

    مردی که

           چتر به همراه نداشت !

گروس عبدالملکیان

بعضی از آدمها باران را احساس می کنند

بقیه فقط خیس می شوند

" باب دیلان "

وﻗﺘﻴﻜﻪ ﺗﻨﮓ ﻏﺮوب ، ﺑﺎرون ﺑﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﻣﻲزﻧﻪ

‫                        ﻫﻤﻪ ﻏﺼﻪﻫﺎی دﻧﻴﺎ ﺗﻮی ﺳﻴﻨﻪی ﻣﻨﻪ

‫
ﺗﻮی ﻗﻄﺮهﻫﺎی ﺑﺎرون ، ﻣﻴﺸﻜﻨﻪ ﺑﻐﺾ ﺻِﺪام

‫                        دﻳﮕﻪ ﻏﻴﺮ از ﻳﻪ دوﻧﻪ ﭘﻨﺠﺮه هیچی ﻧﻤﻴﺨﻮام

‫
ﭘﺸﺖ اﻳﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﻴﺸﻴﻨﻢ و آواز ﻣﻴﺨﻮﻧﻢ

                        ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ واﺳﻪ رﺳﻴﺪﻧﺖ ﺗﻮ ﺑﺎرون ﻣﻲﻣﻮﻧﻢ

‫
زﻳﺮ ﺑﺎرون اﻧﺘﻈﺎرت رﻧﮓ ﺗﺎزه ای داره

‫                        ﻣﻨﻢ ﻋﺎﺷﻖﺗﺮم اﻧﮕﺎر ، وﻗﺘﻲ ﺑﺎرون ﻣﻲﺑﺎره

‫ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺘﺎ ﻛﻪ ﻣﻴﺎی ﺳﺮ روی ﺷﻮﻧﻢ ﻣﻴﺬاری

                        ‫ﺗﻤﻮم ﻏﺼﻪﻫﺎ رو از دل ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﻲداری

‫
اﻣﺎ اﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺧﻮاﺑﻪ ، ﺧﻮاب ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه

‫                        وﻗﺖ ﺑﻴﺪاری ﺑﺎزم ﻏﻢ ﻣﻴﺸﻴﻨﻪ ﺗﻮ ﺣﻨﺠﺮه

‫

یغما گلرویی

یازده بار جهان گوشه ی زندان کم نیست
کنج زندان بلا گریه ی باران کم نیست

سامرائی شده ام ، راه گدایی بلدم
لقمه نانی بده از دست شما نان کم نیست

قسمت کعبه نشد تا که طوافت بکند
بر دل کعبه همین داغ فراوان کم نیست

یازده بار به جای تو به مشهد رفتم
بپذیرش به خدا حج فقیران کم نیست

زخم دندان تو و جام پر از خونابه
ماجرائی است که در ایل تو چندان کم نیست

بوسه ی جام به لب های تو یعنی این بار
خیزران نیست ولی روضه ی دندان کم نیست

از همان دم پسر کوچکتان باران شد
تا همین لحظه که خون گریه ی باران کم نیست

در بقیعِ حَرمت با دل خون می گفتم
که مگر داغ همان مرقد ویران کم نیست؟

سید حمیدرضا برقعی

باران باشد

            تو باشی

                        یک خیابان بی انتها باشد ....

به دنیا می گویم

                        .... خداحافظ !

گروس عبدالملکیان