"دوستت دارم" گفتن تو ،

            عجیب ترین کلمات جادویی دنیا هستند  ...

 

کافی است بگویی "دوستم داری" ؛


و من

تا صد سال دیگر هم

وقتی به این دوستت دارمی که گفتی

فکر کنم  ...

            در دلم باران ببارد ،

                        و عشق جوانه بزند  !


واقعا

اگر تو دوستم داشته باشی ؛

            دنیای من بدون هیچ گلی

                                    گلستان می شود  !!




كاظم خوشخو

باران که ببارد می روم

            و در باغچه ی انگشتانم

                                    نبودنت را می کارم

خیلی وقت است

             توی گلدان چشم هایم

                                   ندیدنت ریشه دوانده

می خواهم نبودنت را پیوند بزنم به ندیدنت

                        عجب درخت تنومندی خواهد شد !

میوه هایش را اما

            فقط تو گاز بزن ...

طعم شکستنم را

            تو دوست تر می داشتی

شیلا احمدی

انتظار

 بارانی را می‌کشم

            که پلک بر هم بگذارم ،

                                   باریده است !

بانو !

به تماشای

     باران ستاره‌ها ،

                بی‌ چتر ، بیا ...

کیکاووس یاکیده

دلم باران می خواهد
                        و چتری خراب

و خیابانی که
            هیچ گاه به خانه ی تو نرسد !

رضا کاظمی

باران که می‌بارد ،

تمام کوچه‌های شهر ،

                        پر از فریاد من است

که می‌گویم :

من تنها نیستم ،

               تنها ، منتظرم !

                                    تنها . . .

کیکاووس یاکیده

گرید به حالم کوه و در و دشت ، از این جدایی
می نالد از غم این دل دمادم ، فردا کجایی

سفر بخیر ، سفر بخیر ؛ مسافر من
گریه نکن ، گریه نکن ؛ بخاطر من

باران می بارد امشب ، دلم غم دارد امشب
آرام جان خسته ؛ ره می سپارد امشب

در نگاهت مانده چشمم ، شاید از فکر سفر برگردی امشب
از تو دارم یادگاری ، سردی این بوسه را پیوسته بر لب

قطره قطره اشک چشمم ، می چکد با نم نم باران به دامن
بسته ای بار سفر را ، با تو ای عاشقترین بد کرده ام من

رنگ چشمت رنگ دریا ، سینه من دشت غمها
یادم آید زیر باران ؛ با تو بودم با تو تنها
                        زیر باران با تو بودم ، زیر باران با تو تنها

باران می بارد امشب ، تو را کم دارم امشب
آرام جان خسته ، ره می سپارد امشب

این کلام آخرینت ، برده میل زندگی را از سر من
گفته ای شاید بیایی از سفر ، اما نمیشه باور من

رفتنت را کرده باور ، التماسم را ببین در این نگاهم
زیر باران گریه کردم ، بلکه باران شوید از جانم گناهم

این کلام آخرینت ، برده میل زندگی را از سر من
گفته ای شاید بیایی از سفر ، اما نمیشه باور من

کی رود از خاطر من ، آخرین بوسه شبی در زیر باران
رفتی و کردم صدایت ؛ اما در آغوش شب گشتی تو پنهان

این کلام آخرینت ....

رحمان شکوفه پور

باران تمام شد !

حالا می توان نشست

  و برای آنان که دیگر ؛

بهانه ای نیست

برای آمدن شان ،

گریست  . . .

سینا به منش