جایی برای شعر ...
شعری برای تـــو ...
 
آخرین مطالب
 
پیوندهای روزانه
پرنده


پرنده
ای که نمی داند آزادی چیست

            از بازماندنِ درِ قفسش ، سرما می خورد


و پرنده ای که بر برجی بلند می نشیند

                           هرچه روشن تر فکر می کند

                                            تاریک تر آواز می خواند


وقتی می داند

تنها پنج حرف ساده است

                 که گاهی ، فقط گاهی

                              از دهان آسمان می پرد



لیلا کردبچه



برچسب‌ها : #پرنده #آزادی
درخت ، پرنده ، ‌آسمان


من همیشه با سه واژه
                    زندگی كرده ام

                             
راه ها رفته ام
 
                                   بازی ها كرده ام

 
درخت ، پرنده ، ‌آسمان

من همیشه در آرزوی واژه های دیگر بودم


به مادرم می گفتم
            از بازار واژه بخرید
                        مگر سبدتان جا ندارد
 

می گفت

 
با همین سه واژه زندگی كن
                         
با هم صحبت كنید
 
                                   با هم فال بگیرید
 

كم داشتن واژه فقر نیست

من می دانستم كه فقر مدادرنگی نداشتن
                         
بیشتر از فقر كم واژگی ست

وقتی با درخت بودم ، پرنده می گفت :

 
           درخت را باید با رنگ سبز نوشت ، تا من آرزوی پرواز كنم

من درخت را فقط
 با مداد زرد می توانستم بنویسم

                         
تنها مدادی كه داشتم

و پرنده در زردی ،
      واژه ی درخت را پاییزی می دید
                                       و قهر می كرد


صبح امروز به مادرم گفتم

             
برای احمدرضا مداد رنگی بخرید

مادرم خندید ؛

             
درد شما را واژه دوا میكند

 

احمدرضا احمدی



خسته‌ام

خسته‌ام

از زمین و از زمان !

 

مرا ،

۷ ِ کوچکی بکش ،

                        در آسمان ...

 

 

مژگان عباسلو


پرنده ، هفت کوچک ، آسمان

 



رویای پرنده


پرواز هم دیگر
            رویای این پرنده نبود


دانه دانۀ
پرهایش را چید

            تا بر این بالش
                        خواب دیگری ببیند !

 

 

گروس عبدالملکیان

 



ستاره های سربی


ستاره های سربی فانوسک های خاموش
                        من و هجوم گریه از یاد تو فراموش

تو بال و پر گرفتی به چیدن ستاره
                        دادی منو به خاکِ این غربت دوباره

دقیقه های بی تو پرنده های خسته ن
                        آیینه های خالی دروازه های بسته ن

اگه نرفته بودی جاده پر از ترانه
                        کوچه پر از غزل بود به سوی تو روانه

اگه نرفته بودی گریه منو نمی برد
                        پرنده پر نمی سوخت آینه چین نمی خورد

اگه نرفته بودی
                 و

                        اگه نرفته بودی

شبانه های بی تو یعنی حضور گریه
                        با من نبودن تو یعنی وفور گریه

از تو به آینه گفتم از تو به شب رسیدم
                        نوشتمت رو گلبرگ تو رو نفس کشیدم

از رفتن تو گفتم ستاره دربه در شد
                        شبنم به گریه افتاد پروانه شعله ور شد

اگه نرفته بودی جاده پر از ترانه
                        کوچه پر از غزل بود به سوی تو روانه

اگه نرفته بودی گریه منو نمی برد
                        پرنده پر نمی سوخت آینه چین نمی خورد

اگه نرفته بودی
                 و

                        اگه نرفته بودی

ستاره های سربی فانوسک های خاموش
                        من و هجوم گریه از یاد تو فراموش ...

 

 

ایرج جنتی عطایی

 

 



پرنده بی معرفت


پرندگان پشت بام را دوست دارم

            دانه‌هایی را که هر روز برایشان می‌ریزم


در میان آن‌ها

یک پرنده‌ی بی‌معرفت هست

که می‌دانم روزی به آسمان خواهد رفت

                                                و برنمی گردد .

                                                            من او را بیشتر دوست دارم

 


گروس عبدالملکیان






برچسب‌ها : #پرنده #آسمان
+ پرنده


من و تو دو تا پرنده ، تو قفس زندونی بودیم

                                    جای پَر زدن نداشتیم ، ولی آسمونی بودیم


ابر و بارونو می دیدیم ، اما دنیامون قفس بود

                                    چشم به دوردستا نداشتیم ، همینم واسه ما بس بود


اما یک روز اونایی که  ما رو با هم دوست نداشتن

                                    تو رو پَر دادن و جاتَم ، یه دونه آینه گذاشتن


منِ خوش باورِ ساده  فکر می کردم رو به رومی

                                    گاهی اشتباه می کردم ، من کدومم تو کدومی


با تو زندگی می کردم  قفسِ تَنگ و سیاهو

                                    عشق تو از خاطرم برد ، عشقِ پَر زدن تا ماهو


اما یک روز بادِ وحشی  رویاهامو با خودش برد

                                    قفس افتاد و شکست و  آینه افتاد و ترَک خورد


تازه فهمیدم دروغ بود  دنیایی که ساخته بودم

                                    دردم از اینه که عمری خودمو نشناخته بودم


تو تو آسمونا بودی   با پرنده های آزاد

                                    منِ تن خسته رو حتی  یه دفعه یادت نیفتاد

 

حالا این قفس شکسته راهِ آسمون شده باز

                                    اما تو قفس نشستم دیگه یادم رفته پرواز



شایان جعفرنژاد



دانلود آهنگ با صدای سیاوش قمیشی





تعداد کل صفحات: 4


 
 
شبکه اجتماعی فارسی کلوب | Buy Mobile Traffic | سایت سوالات