مهربانی تـــو 

سرپناهی است تا پرندگان ...

 پاییز را

از زمستان این كوچه بگذراند  ...

محمدرضا عبدالملکیان

تو چه ساده ای و من ، چه سخت

تو پرنده ای و من ، درخت

آسمان 

همیشه مال توست

ابر ، زیر بال توست !

من ، ولی همیشه گیر كرده ام

تو به موقع می رسی و من ،

سالهاست دیر كرده ام ...

خوش به حال تو كه می پری !

راستی چرا

دوست قدیمی ات ؛

درخت را

            با خودت نمی بری ؟

عرفان نظر آهاری

آنقدر دعا کردم تا پرنده شدم

اما حالا که

این همه راه را

            به سوی تو پر زده ام ...

تو قیچی به دست

            در پرچین نشسته ای

غافل از اینکه من

تـــو را بیشتر از پرهایم دوست دارم 

عادل دانتیسم

کم حوصله ام

مثل گلی ، اول پاییز

قصری که مقارن شده با حمله ی چنگیز

بر شاخه ی تنهایی من ،

چند پرنده ...

دلگرم به ذکر غزلی رشک برانگیز

من شاید

دیواره ی یک غار قدیمی

آزرده ام از آدم ها

            مثل تو ، من نیز ...

از لای لبم ،

 سر زده یک شاخه ی گیلاس

            از لاله ی گوش ات غزلی تازه بیاویز !

علیرضا بدیع