باید از عطر اقاقی ، تو رو آغاز کنم !
            با صدای خیس بارون ، تو رو آواز کنم !
                        از تماشای قناری ، به تو پرواز کنم !

به تو می رسم من از این شب نیلوفری !
            به تو می رسم من از این راه خاکستری !
                        به تو که خاطره هامو به همیشه می بری !

به تو پل می زنم از ترانه هامو
            از همه شبانه هامو
                        می رسم به تو دوباره !
بوی عطر تو می دن ترانه هامو
            پرِ اِسمت می شن عاشقانه هامو
                        از گل و شعر و ستاره ،
                                    می رسم به تو دوباره !
                                                نیستی اما یادت اینجاس !
                                                                        وقت گل کردن رویاس !

ایرج جنتی عطایی

ماه باید یک شبی مهمونی کنه
                        پیشتون مهتابو قربونی کنه

آخه چشمای قشنگت می تونه
                        که بگیره شبو زندونی کنه

بذارین خورشید صورت شما
                        ابری خونه مو آفتابی کنه

چشمای روشنتون دوباره باز
                        شب تاریکمو مهتابی کنه

ماه باید یک شبی مهمونی کنه
                        پیشتون مهتابو قربونی کنه

آخه چشمای قشنگت می تونه
                        که بگیره شبو زندونی کنه

روز باید تو آینه ی صورتتون
                        چشماشو به روی دنیا وا کنه

وقتی که خورشید خانوم میاد بیرون
                        خودشو تو چشمتون پیدا کنه

نازنینم ، وای اگه خورشید عشق
                        توی چشمای شما غروب کنه

ماه باید یک شبی مهمونی کنه
                        پیشتون مهتابو قربونی کنه

آخه چشمای قشنگت می تونه
                        که بگیره شبو زندونی کنه

هما میرافشار

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو

و اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو

هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن

وآنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو

رو سینه را چون سینه‌ها هفت آب شو از کینه‌ها

وآنگه شراب عشق را پیمانه شو پیمانه شو

باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی

گر سوی مستان می‌روی مستانه شو مستانه شو

آن گوشوار شاهدان هم صحبت عارض شده

آن گوش و عارض بایدت دردانه شو دردانه شو

چون جان تو شد در هوا ز افسانه شیرین ما

فانی شو و چون عاشقان افسانه شو افسانه شو

مولانا

امروز که محتاج تو ام جای تو خالیست

فردا که می آیی به سراغم نفسی نیست

در من نفسی نیست

در خانه کسی نیست

نکن امروز را فردا ، بیا با ما که فردایی نمی ماند

که از تقدیر و فال ما در این دنیا چیزی نمی داند

تا آینه رفتم که بگیرم خبر از خود

دیدم که درآن آینه هم جز تو کسی نیست

من در پی خویشم به تو بر می خورم اما

در تو شده ام گم ، به من دسترسی نیست

نکن امروز را فردا ، دلم افتاده  زیر پا

بیا ای نازنین ای یار ، دلم را از زمین بردار

در این دنیای وانفسا نکن امروز را فردا

بیا با ما ... بیا با ما ...

در این دنیای ناهموار که می بارد به سر آوار

به حال خود مرا نگذار ، رهایم کن از این تکرار

در این دنیای وانفسا ، تویی تنها منم تنها

نکن امروز را فردا ... بیا با ما ، بیا باما

امروز که محتاج توأم جای تو خالیست

فردا که می آیی به سراغم نفسی نیست

آن کهنه درختم که تنم غرقه ی برف است

حیثیت این باغ منم خار و خسی نیست

اردلان سرافراز