مگر می شود بوی "تو" را داشت و خاطراتت
را بوئید و ... تو نباشی و اشک نباشد ؟!! وااای ... باز آبی پوشیده ای ؟ چقدر به
تو می آید این لباس می دانی ؟ آبی توئی وقتی عاشقی همین ؛
آبی از تو رنگ می گیرد
مهربان من که پا به پای تو آمده ام فقط نمی دانم چرا این بار تنها رفتی ؟
چقدر گفتم که بیا و نرو ؟ چقدر گفتم حالا که می روی زود بیا ! وقت رفتن یک آن ایستادی در ازدحام نگاه ها ، نگاهم کردی دستی
تکان دادی و آرام
رفتی ... پشت این شعر مردی می گرید ...
بهمن زارع
آدم های کمی هستند که می دانند ، تنهایی
یک نفر حرمت دارد
... همین طور بی هوا سرشان را پایین نمی اندازند و بپرند وسط تنهایی آن فرد ! چون خوب می دانند که اگر آمدند ، باید
بمانند ؛ تا آخرش باید بمانند ؛ آنقدر که دیگر تنهایی وجود
نداشته باشد . ..
و گرنه مسافرها ، همیشه موقع خداحافظی ، تنهایی
را هزار برابر می کنند ! علیرضا اسفندیاری
|
 جهان را به عـشـق کسی آفریده اند چون من که آفریده ام از عشق جهـــانی بـــرای تـــــو . . . حسین پناهی |
