افتاد
            آنسان که برگ                
                                    آن اتفاق زرد                   
                                                            می افتد

افتاد
            آنسان که مرگ   
                                    آن اتفاق سرد                 
                                                            می افتد

اما
                        او          سبز     بود       و          گرم      که        افتاد

قیصر امین پور

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست

حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند

تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

سربسته ماند بغض گره خورده در دلم

آن گریه های عقده گشا در گلو شکست

ای داد، کس به داغ دل باغ دل نداد

ای وای ، های های عزا در گلو شکست

آن روزهای خوب که دیدیم ، خواب بود

خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست

" بادا " مباد گشت و " مبادا " به باد رفت

" آیا " ز یاد رفت و " چرا " در گلو شکست

فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند

نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست

تا آمدم که با تو خداحافظی کنم

بغضم امان نداد و خدا .... در گلو شکست

قیصر امین پور

شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید
مگر مساحت رنج مرا حساب کنید

محیط تنگ دلم را شکسته رسم کنید
خطوط منحنی خنده را خراب کنید

طنین نام مرا موریانه خواهد خورد
مرا به نام دگر غیر از این خطاب کنید

دگر به منطق منسوخ مرگ می خندم
مگر به شیوه ی دیگر مرا مجاب کنید

در انجماد سکون ، پیش از آنکه سنگ شوم
مرا به هُرم نفسهای عشق آب کنید

مگر سماجت پولادی سکوت مرا
درون کوره ی فریاد خود مذاب کنید

بلاغت غم من انتشار خواهد یافت
اگر که متن سکوت مرا کتاب کنید

قیصر امین پور  

شب عبور شما را شهاب لازم نیست
که با حضور شما آفتاب لازم نیست

در این چمن که ز گلهای برگزیده پر است
برای چیدن گل ، انتخاب لازم نیست

خیال دار تو را خصم از چه می بافد ؟
گلوی شوق که باشد طناب لازم نیست

ز بس که گریه نکردم غرور بغض شکست
برای غسل دل مرده آب لازم نیست

کجاست جای تو ؟ - از آفتاب می پرسم -
سوال روشن ما را جواب لازم نیست

ز پشت پنجره بر خیز تا به کوچه رویم
برای دیدن تصویر ، قاب لازم نیست

قیصر امین پور
  

خارها

                 خوار نیستند

شاخه های خشک

                 چوبه های دار نیستند

میوه های کال کرم خورده نیز

                 روی دوش شاخه بار نیستند

پیش از آنکه برگهای زرد را

        زیر پای خویش سرزنش کنی

                 خش خشی به گوش می رسد :

برگهای بی گناه

        با زبان ساده اعتراف می کنند

                                    خشکی درخت

                                              از کدام ریشه آب می خورد !
 

قیصر امین پور

الفبای درد از لبم می تراود

نه شبنم ، که خون از شبم می ترواد

 
سه حرف است مضمون سی پاره ی دل

الف ، لام ، میم. از لبم می تراود

چنان گرم هذیان عشقم که آتش

به جای عرق از تبم می تراود

ز دل بر لبم تا دعایی بر آید

اجابت ز هر یاربم می تراود

 
ز دین ریا بی نیازم ، بنازم

به کفری که از مذهبم می تراود

قیصر امین پور

از غم خبری نبود اگر عشق نبود

دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود ؟

بی رنگ تر از نقطه ی موهومی بود

این دایره ی کبود ، اگر عشق نبود

از آینه ها غبار خاموشی را

عکس چه کسی زدود اگر عشق نبود ؟

در سینه ی هر سنگ دلی در تپش است

از این همه دل چه سود اگر عشق نبود ؟

بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود ؟

دل چشم نمی گشود اگر عشق نبود

از دست تو در این همه سرگردانی

تکلیف دلم چه بود اگر عشق نبود ؟

قیصر امین پور