تو از یک برگ می گفتی من اونو باغ می کردم

همیشه کمترین هارو زیاد اغراق می کردم

همیشه در کنار تـــو حضور من دو حالت داشت

یا جون ام این وسط بودُ یا احساس ام دخالت داشت

تا یک قله نشون میدی ، میگم وقت صعودم هست

بگو تا پیش مرگت شم ، توانش در وجودم هست  !

من اونقدر اومدم با تو ، نمی تونم که برگردم

من از یک ترسی اینجوری تو رو محکم بغل کردم !

ببین دور تو با دستام دارم دیوار می بندم

چه ابری توی چشمامه ، بری رگبار می بندم

شاید روزی بگی می خوام برم یک گوشه تنها شم

برو اما بعیدم نیست همون دورو ورا باشم  ...

افشین مقدم

فکر آمدن تـــو ،

فکر بیهوده ­ای نیست

            حتی اگر بازگشتی نباشد

در سرگردانی بی انتهای من

 اگر امیدی نباشد،

تمام این عشقرو به بطالت می­رود

همیشه گفته ام :

اسارت در خاطرات کهنه ،

شیرین­ تر از تخریب احساس برای رهایی است

نیکی فیروزکوهی

مرد و زنش فرقی نمی کند ، دوست من !

هرگاه کسی را آنقدرها دوست داشتی

که حاضر شدی دار و ندار احساس ات را به پایش بریزی

و در عوض

در انحنای اولین دوراهی

پشت پا به قلب ات زد و همه چیز را از یاد برد

و رفت و کمرت را شکست

و تو در جواب تنها مسیر گم شدنش را

در خم جاده تا سر حد محو شدن دنبال کردی

و همه آنچه بر تو گذشت را هیچ از چشم عشق ندیدی ...

آن روز

سرت را بالا بگیر رفیق !

            تو دیگر یک مرد شده ای ...

مصطفی زاهدی

برای روز میلاد تن من

نمی خوام پیرهن شادی بپوشی

به رسم عادت دیرینه حتی

برایم جام سرمستی بنوشی


برای روز میلادم اگر تو

به فکر هدیه ای ارزنده هستی

منو با خود ببر تا اوج خواستن

بگو با من که با من زنده هستی


که من بی تو نه آغازم نه پایان

تویی آغاز روز بودن من

نذار پایان این احساس شیرین

بشه بی تو غم فرسودن من


نمی خوام از گلهای سرخ و آبی

برایم تاج خوشبختی بیاری

به ارزشهای ایثار محبت

به پایم اشک خوشحالی بباری


بذار از داغی دستهای تنها

بگیره هرم گرما بستر من

بذار با تو بسوزه جسم خستم

ببینی آتش و خاکستر من


تو ای تنها نیاز زنده موندن

بکش دست نوازش بر سر من

به تن کن پیرهنی رنگ محبت

اگه خواستی بیایی دیدن من

که من بی تو نه آغازم نه پایان

تویی آغاز روز بودن من

نذار پایان این احساس شیرین

بشه بی تو غم فرسودن من

همایون هوشیارنژاد