آرزوهایت بلند بود
دستهای
من کوتاه
تو
نردبان خواسته بودی
من
صندلی بودم
با این همه
فراموشم
مکن ...
وقتی بر صندلی
فرسودهات نشستهای
و
به ماه فکر میکنی
حافظ موسوی