شب هایی که

ماه را ، در آسمان می بینم ،

فکر می کنم تویی که پنهانکی نگاهم می کنی  …

می بینی ماه من !

شب های بی تـــو بودن

چگونه می گذرد ؟!

عادل دانتیسم

بماند که

بی بهانه رفتی و 

هیچ سخاوتی در کار نبود

بماند که

 بی اعتنا به حقوق بشر

مرا در بند چشمانت کرده ای

بماند که

بعد از تـــو ، حتی قناری ها هم

بهانه گیر شده اند و شمعدانی لب به آب نمی زند

اصلا بماند که با رفتنت 

ستاره ها بی ماه مانده اند ...

این ها همه بمانند

می شود ببوسمت ؟

 همین الان ؟ همین جا ؟

مهدی صادقی

ساقیا در ساغر هستی شراب ناب نیست

و آنچه در جام شفق بینی به جز خوناب نیست

زندگی خوشتر بود در پردهٔ وهم و خیال

صبح روشن را صفای سایه مهتاب نیست

شب ز آه آتشین یک دم نیاسایم چو شمع

در میان آتش سوزنده جای خواب نیست

مردم چشمم فرومانده‌ست در دریای اشک

مور را پای رهایی از دل گرداب نیست

خاطر دانا ز طوفان حوادث فارغ است

کوه گردون سای را اندیشه از سیلاب نیست

ما به آن گل از وفای خویشتن دل بسته ایم

ورنه این صحرا تهی از لالهٔ سیراب نیست

آنچه نایاب است در عالم وفا و مهر ماست

ورنه در گلزار هستی سرو و گل نایاب نیست

گر تو را با ما تعلق نیست ما را شوق هست

ور تو را بی ما صبوری هست ما را تاب نیست

گفتی اندر خواب بینی بعد از این روی مرا

ماه من در چشم عاشق آب هست و خواب نیست

جلوهٔ صبح و شکرخند گل و آوای چنگ

دلگشا باشد ولی چون صحبت احباب نیست

جای آسایش چه می جویی رهی در ملک عشق

موج را آسودگی در بحر بی پایاب نیست

رهی معیری

یک لحظه تو رفتی به سر بام و بیایی

از دفتر رهبر خبر آمد ، رمضان شد

                                    لاادری

من روزه به عشقت همه امسال گرفتم

من روزه گرفتم که بگویی تو اذانی

سمیه قاسمی

ای ماه بگو شکوه به درگاه که آرم ؟

وقتی که مراجع همه دنبال تو هستند 

سیدتقی سیدی

یک دور بزن تا که تماشای تو امشب

آغاز کند ماه جدید قمری را ...

محمد شیخی

رمضان است نباید به سر بام روی

ماه من مجتهدان در پی دیدار تواند

بهنام فرشی

دیدار تو عید است ولی حال و هوایم

مانند شب آخر ماه رمضان است

محمد شیخی

اصلا نمی خواهم برایم این و آن باشی

کافیست وقتی با تو هستم مهربان باشی

عشق است ، من هرآنچه باشی دوستت دارم

دریا اگر باشی ... اگر آتشفشان باشی

از ناگهانی اتفاق افتادنت پیداست

باید برایم از خداوند ارمغان باشی

باید بتابی بعد باران هایِ پی در پی

در تیره روزی های من رنگین کمان باشی

بگذار ماه آسمان ، مال خودش باشد

وقتی تو قرص ماه حوض خانه مان باشی

گفتند دریا شو ، تمام آسمان در توست

دریا نخواهم شد مگر تـــو آسمان باشی !

مهرداد نصرتی

تا ابد بغض من تب زده کال است عزیز

دیدن گریه ی تمساح محال است عزیز

تا شما خانه تان سمت شمال ده ماست

قبله دهکده مان سمت شمال است عزیز

پنجره بین من و توست ، مرا بوسه بزن

بوسه از آن طرف شیشه حلال است عزیز

ما دو ریلیم به امید به هم وصل شدن

فصل گل دادن نی ، فصل وصال است عزیز

ماه من ، عکس تو در چشمه گل آلود شده

عیب از توست ، ببین ! چشمه زلال است عزیز

دام گیسوی تو بی دانه شده ، می فهمی؟!

امپراطوری تو رو به زوال است عزیز

عشق این نیست که بر گردن من حلقه زده

اینکه بر گردنم افتاده وبال است عزیز

چهارفصل است دلم منتظر پاسخ توست

لعن و نفرین به تـــو و هرچه سوال است عزیز ...

صادق فغانی

بانو ... 

هزار مرتبه گفتم

بانو ... بانو ... بانو

بانو ... هزار مرتبه گفتم

دریا ظهور می کند از چشم روبه رو

بانو ...

هزار مرتبه گفتم

از اولین ترانه باران

از اولین شکوفه لبخند :)

چشمی طلوع می کند از سمت آرزو

بانو ...

هزار مرتبه گفتم

گفتم تمام می شود این ابرهای سرد

            گفتم تمام می شود این روز های تلخ

                        گفتم بهار فرصت سرشار چشم توست

بانو بخند ...

تا که بخندد گل وگیاه

بانو قبول کن ...

این تیره ، این شب ،

این سنگین ، شکستنی است

بانو بخند تا که بتابد نگاه ماه

گفتم ...

هزار مرتبه گفتم

بانو مرا بمان

بانو مرا بخند

بانو مرا بگو

بانو ...

هزار مرتبه گفتم

این تشنه ،

پشت حادثه ی عشق مانده است

این تشنه

هر چه گفته همان است

            این تشنه را دو جرعه بنوشان

این تشنه

عشق رابه تماشا کشانده است

بانو ...

بانوی لاجورد

مردی در این میانه اگر هست

حرف و حدیث چشم تـــو او را سروده است

مردی که مهر را

از برق آفتاب نگاهت ربوده است

محمدرضا عبدالملکیان