شب پره ها

برای رسیدن

            به ماه بانویشان

                        شب را گم کرده‌اند

در میان

این همه ماه فریب

که درختان مرده ، گل داده‌اند

                        پرهایشان را گم کرده‌اند

بانو !

شب پره ها

             گم شده‌اند

                        گم شده‌ام ...

کیکاووس یاکیده

اگر خورشید ، با مرگ برود

تمام درختان ، شکل من خواهند بود

                             بی خورشید ، بی بانو ...

مرا ببخش

که پنداشتم

شادی پرواز پرستو‌ها

            از شوق حضور توست ...

آنها بهار را

با تـــو اشتباه می‌گیرند

            آخر کوچک‌اند ، کوچکم  !

کیکاووس یاکیده

دوستت دارم

و همین غمگین ترم می‌کند

وقتی که نمی‌توانم

            چهار فصل جهان را

                        بر شانه‌های تو آواز بخوانم

وقتی که بادی

برگ هایت را از من می‌گیرد ...

درخت بالابلند من !

باور کن این همه خواستن غمگین است

برای پرنده‌ای که از کوچی به کوچ دیگر پرواز می‌کند ...

مریم ملک دار

کبریت های سوخته هم ،

            روزی درخت های شادابی بوده اند


مثل ما ،

که روزگاری می خندیدیم

            قبل از اینکه عشق روشنمان کند

بهاره منصوری

 چنان که

 ارّه ی کند از درخت میگذرد

                 سه شنبه بی تو و یادت

                                     چه سخت می گذرد
 

مجتبی صادقی

از ستاره ها

             دورتر نمی روم

                        تو همین جا منتظر باش

به گنجشک ها گفته ام

هوای دلتنگی ات را داشته باشند

                                    تا من برگردم ...

جایی میان

    همین ستاره ها

                چمشه ای ست

                        پوشیده از علف های نقره ای

مگر تو نمی خواستی

                        زیر نور ماه بنشینی

و درخت ها و گربه ها و

 شیروانی های نقره ای را تماشا کنی ؟

ماه از آب همین چشمه نوشیده است

                                    که این همه مهتابی ست

            کنار پنجره منتظرم باش !

حافظ موسوی

این مه

که دور درختان راه می رود

این مه می داند

            که چقدر دوستت دارم

این مه که منم

               و دور از تو

                        تاب تنم را ندارم .

محمد شمس لنگرودی