سلام

علاقه‌ی خوبم

علاقه جان من ، خوبی ؟

می‌دانم

تو خسته‌ای

و من حالم خوب نیست

تو دوری و من دلتنگ

تو حال آمدن داری و وقتش را ، نه !

می‌دانم علاقه

آخر هرچه باشد از جنس همیم

جنسی جوری به شدت ناجور !

ما عین همیم علاقه

و بی‌خود نیست این همه دوستدار داری

این همه دوستت دارند و تو این همه خوبی

خسته‌ایم !

بیا دوباره عاشق شویم

دوباره من

 دوستت داشته باشم

تو ناز کنی

من عصبی شم ،

تو قهر کنی

من نازت را بکشم و

تو نازنین من باشی

بیا دوباره عاشق شویم !

دوباره من دنبالت بگردم و

هرجا کنارت سبز شوم ...

 و بگویم :

هووی سلام

چه اتفاق خوبی

باز هم رو دیدم

بستنی دوست داری بخوریم ؟

بعد تو بگویی :

خودتی ! هوا زمستان است

 و جز تو باقی سردشان شده است

 و بعد ته دلت شاد باشی ، بخندی

قشنگ خوبم ، خسته‌ایم !

کم می‌خندیم

حالمان خوب نیست

باید دوباره عاشق شویم

افشین صالحی

در زندگی 

یک روزهایی میشود

که دوست داری بزنی به بیابان

بیابان پیدا نمی کنی می زنی به خیابان

با دنیا که هیچ ، با خودت هم قهر می کنی

منتظری  ...

منتظر  " اویِ " زندگیت

منتظری ببینی حواسش

اصلا به قهر کردنت هست !؟

روز هایی می شود در زندگیت

دوست داری بهانه گیر شوی

تو لوس شوی و " اویِ" زندگیت بگوید  :

اجازه هست ؟

اجازه هست روی ماه شما را ببوسم ؟

اجازه هست من به دور شما بگردم

اجازه هست دردهایت را مرهمی باشم 

روزی هم می شود

طرز نگاهت ، لحن حرفهایت ،

نوع رفتارت ، سرد می شود

نه اینکه واقعا اینطور باشد ... نه  !

همه ی همه اش بهانه ست

می خواهی چیز هایی بفهمی  ...

بفهمی اوی زندگی ات

حواسش به این همه سردی هست !؟؟

و امان از آن زمانی که نفهمند 

نفهمند ، نفهمند ... 

به یکباره

به هم می ریزی

از هم می پاشی

سرد می شوی  ...

عادل دانتیسم

قهرت را می توانم تحمل کنم

            بهانه ات را ، لج بازی ات را ...

اما دامن آبی چین دارت را نه !

ماهی کوچکی می شوم

            که بعد از عمری دریا را دیده !

محسن حسینخانی

خودم گفتم 

تـــو با تمام زنها فرق داری

خودم گفتم گل های پیراهنت

            هیچ وقت پژمرده نمی شوند

اما تو هیچ وقت نفهمیدی

             عشق برای من چه رنگی ست

روبرویت بارها از باران های مانده در گلویم گفتم

از خیال قبل از آمدنت

که این همه شعر را در پاکت دلم گذاشت

صحبت گلایه نیست عزیزکم

اما فکر می کردم تنها کسی هستم

                                     که قلبش اندازه مشت توست

بارها این قلب شکست

            و اندازه اش را نفهمیدی

امروز چیزی نمانده بود

 برای همیشه قهر کند و بایستد

این شعر را ننوشتم که دلت را بسوزانم

دلم کمی هوای گریه بی دلیل کرده بود

تو به خودت نگیر

قلب من اندازه مشت توست ،

                        شکست هم فدای سرت ...

محسن حسینخانی

همچو پروانه که با شمع مقابل شده است

بارها سوخته است این دل اگر دل شده است

ترسم از روز جزا نیست که در این دنیا

آتش عشق تو ، با قهر تو کامل شده است

بی نیاز است ز هر ترجمه و تفسیری

سوره اشک که از چشم تو نازل شده است

شک ندارم که به معراج مرا خواهد برد

آن نمازم که به لبخند تو باطل شده است

از کرامات تو بوده است اگر می بینیم

سائلی یک شبه حلال مسائل شده است

ورنه در مزرعه ی عشق پس از عمری رنج

رسم این است ندانیم چه حاصل شده است

یاسر قنبرلو