میشه پرنده باشی ، اما رها نباشی

میشه دلت بگیره ، اسیره غصه ها شی

حالا که آسمونم دنیای تازه ای نیست

اونوقت یه جا بشینی ، محو گذشته باشی

ترسیده باشی از کوچ ، اوجو ندیده باشی

واسه یه مشته دونه ، اهلی آدما شی

تو سایه ها بمونی ، درگیر سایه ها شی

مفهوم زندگی رو از یاد برده باشی

دلت بخواد دوباره از ته دل بخونی

از ترس ریزش اشک غمگین و بی صدا شی

صفا لطفی

   دانلود باصدای سیاوش قمیشی و معین

ساده بودی مثل سایه .. مثل شبنم رو شقایق 
                        مثل لبخند سپیده .. مثل شب گریه‌ی عاشق 

بی تو شب دوباره آینه .. روبروی غم گرفته 
                        پنجره بازه به بارون .. من ولی دلم گرفته 

واژه رنگ زندگی بود .. وقتی تو فکر تو بودم 
                        عطر گل با نفسم بود .. وقتی از تو می‌سرودم 

وقت راهی شدن تو .. کفترا شعرامو بردن 
                        چشام از ستاره سوختن .. منو به گریه سپردن 

رفتی و شب پر شد از من .. از من و دلواپسی‌ها 
                        رفتی و منو سپردی .. به زوال اطلسی‌ها 

واژه رنگ زندگی بود .. وقتی تو فکر تو بودم 
                        عطر گل با نفسم بود .. وقتی از تو می‌سرودم 

ایرج جنتی عطایی

چند یاد چمن و حسرت پرواز کنم
                         بشکنم این قفس و بال و پری باز کنم                     
 
بس بهار آمد و پروانه و گل مست شدند
                         من هنوز آرزوی فرصت پرواز کنم

خار حسرت زندم زخمه به تار دل ریش
                         چون هوای گل و مرغان هم آواز کنم

بلبلم ، لیک چو گل عهد ببندد با زاغ
                         من دگر با چه دلی لب به سخن باز کنم

سرم ای ماه به دامان نوازش بگذار
                         تا در آغوش تو سوز غزلی ساز کنم

به نوایم برسان زان لب شیرین که چو نی
                         شکوه های شب هجران تو آغاز کنم
 
با دم عیسوی ام گر بنوازی چون نای
                         از دل مـرده بر آرم دم و اعـجـاز کـنـم

بوسه می خواستم از آن مه و خوش می خندید
                         که نیــازت بـدهـم آخــر اگـر نـاز کـنـم

سایه خون شد دلم از بس که نشستم خاموش
                         خـیـز تـا قـصه ی آن سرو سـرافراز کنم

هوشنگ ابتهاج

باد می وزید

         که تو پر کشیدی

شاد بودید 

           هم تو

                هم شکارچی گنگی

                                که از سر اتفاق

                                         در سایه ی شاخه ها می گذشت.

محمد شمس لنگرودی

تو را من چشم در راهم ،

شباهنگام

         که می گیرند در شاخ «تلاجن»

                                     سایه ها رنگ سیاهی

 وزان دل خستگانت راست 

اندوهی فراهم ؛

                                    تو را من چشم در راهم .

شباهنگام ، در آن دم که بر جا ،

            درّه ها چون مرده ماران خفتگان اند ؛

                        در آن نوبت که بندد دست نیلوفر

                                                 به پای سرو کوهی دام .

گرم یاد آوری یا نه ،

             من از یادت نمی کاهم ؛

                        تو را من چشم در راهم .

نیما یوشیج

آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت
 در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت

 خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد
 تنه ای بر در این خانه ی تنها زد و رفت

 دل تنگش سر گل چیدن ازین باغ نداشت
قدمی چند به آهنگ تماشا زد و رفت

مرغ دریا خبر از یک شب توفانی داشت
 گشت و فریاد کشان بال به دریا زد و رفت

 چه هوایی به سرش بود که با دست تهی
پشت پا بر هوس دولت دنیا زد و رفت

 بس که اوضاع جهان در هم و ناموزون دید
 قلم نسخ برین خط چلیپا زد و رفت

 دل خورشیدی اش از ظلمت ما گشت ملول
 چون شفق بال به بام شب یلدا زد و رفت

 همنوای دل من بود به هنگام قفس
ناله ای در غم مرغان هم آوا زد و رفت

هوشنگ ابتهاج