تو مست میشوی حتی با یک فنجان قهوه که از خطوط ته آن خبر نداری می خندم با اینکه می دانم تمام خطوط موازی از
ته فنجان من می گذرند تو ،
سرخی جا مانده بر لب فنجانم را می بوسی احساس می کنم آن اتفاق ناگزیر افتاده است پیش از آن که تو شمع روشن کنی
عود بسوزانی یک
دنیا بوسه حرامم کنی با چشمانی که بین عسل و فروردین مردد است ؛ برایم
فال فروغ بگیری من به خیانت عادت ندارم اما
مگر می شود به
این لحظه گفت :
نه ؟!!! نیلوفر لاری پور
تصمیم داشتم که تو را یک غزل کنم وقتش رسیده است به قولم عمل کنم !
این یک معادله است که مجهولهاش را باید به انزوا بکشانم و حل کنم
کندویمان عصاره ی نیش و کنایه هاست زنبور می شوم که لبت را عسل کنم
راحت کنار می کشم از این بهانه ها تا شانه های خالی خود را بغل کنم
بوسیدنت خلاف قوانین کشور
است باید عمل به شیوه ی
بین الملل کنم
من روی خط زلزله ات ایستاده ام قصدم نبود فاصله ای را گسل کنم
باید به فکرهای سیاهم جهت دهم اصلا درست نیست تو را مبتذل کنم ! سیما نوذری
|
 جهان را به عـشـق کسی آفریده اند چون من که آفریده ام از عشق جهـــانی بـــرای تـــــو . . . حسین پناهی |
