خدا اگر تـــو بودی

همه‌ی فصل‌ها بهار بود

از درخت‌های سیب ،

شراب انگور می‌چکید و

گیلاس‌ها یکی در میان ،

 انار شکوفه می‌دادند

از پیامبران اگر یکی زن بود تـــو بودی

بی‌کتاب و دستور

 بی‌مشق و سرمشق

بی‌جنگ و شمشیر

عشق اگر لباس می‌پوشید

در آینه ، لب‌های تـــو بودند که می‌خندیدند

اما تـــو نه خدایی ، نه پیامبر

معشوق ساده‌ی منی ...

حتی اگر دلت نیاید

دو تخم مرغ را برای پختن نیمرویی بشکنی

حتی اگر بلد نباشی

از دوست داشتن حرف بزنی

باز هم من برایت می‌میرم ...

کامران فریدی

برمی‌ گردم ،

در با تو بودنها نفس می ‌کشم .

نمی دانی که

چقدر خاطرات آغشته بر بالهایت

مرا سخت به داشتنت وا می دارد !


مال من باش ،

عشق من باش .

اصلاً بگو ببینم مرا پناه می دهی ‌؟

راز نیلوفران را به گوشم می خوانی ؟!

از دلبری اطلسی ‌ها برایم داستان می بافی ؟

مرا می بوسی ؟

بگو دستان مرا در دستان کودکی ‌ام می گذاری ؟

قول می دهم که دنبال قاصدکها ندوم

من فقط

عاشق تو هستم

و تـــو را دوست دارم

آری ، دوستت دارم

بهرنگ قاسمی

اگر مانده بودی تو را تا به عرش خدا می رساندم

اگر مانده بودی تو را تا دل قصه ها می کشاندم

اگر با تو بودم به شب های غربت ، که تنها نبودم

اگر مانده بودی ز تو می نوشتم ، تو را می سرودم

مانده بودی اگر نازنینم ، زندگی رنگ و بوی دگر داشت

این شب سرد و غمگین غربت ، با وجود تو رنگ سحر داشت

با تو این مرغک پر شکسته ، مانده بودی اگر ، بال و پر داشت

با تو بیمی نبودش ز طوفان ، مانده بودی اگر  ، همسفر داشت

هستی ام را به آتش کشیدی ، سوختم من ندیدی ندیدی

مرگ دل آرزویت اگر بود ، مانده بودی اگر ، می شنیدی

با تو دریا پر از دیدنی بود ، شب ستاره گلی چیدنی بود

خاک تن شسته در موج باران ، در کنار تو بوسیدنی بود

بعد تو خشم دریا و ساحل ، بعد تو پای من مانده در گل

مانده بودی اگر ، موج دریا تا ابد هم پر از دیدنی بود

با تـــو و عشق تو زنده بودم ، بعد تو من خودم هم نبودم

بهترین شعر هستی رو با تو ، مانده بودی اگر ، می سرودم

مانده بودی اگر نازنینم زندگی رنگ و بوی دگر داشت

این شب سرد و غمگین غربت ، با وجود تو رنگ سحر داشت

هما میرافشار

یک قدم مانده که پاییز به پایان برسد

دختر شرقی یلدا به زمستان برسد

باد در خرمن موهای سیاهش پیچید

که پریزاد غزل باف ، پریشان برسد

آمده دختر دی با سبدی برف به دست

تا به یمن قدمش زیره به کرمان برسد

دامنش باغ گل است و به نسیمی شاید

قمصر عطر تنش تا خود کاشان برسد

حافظ از او به صبا گفته و می خواسته است

نفس شاخ نباتش به خراسان برسد

کاش سهم همه از عشق مساوی باشد

پشت بن بستی هر کوچه ، خیابان برسد

کاش هر ساعت و هر ثانیه یلدا باشد

پشت هم از در و از پنجره مهمان برسد

دست هر دخترک فال فروش غمگین

لااقل چـند گرم ، پسته ی خندان برسد

نکند خنده به روی لبمان یخ بزند

قصه ی شادیمان زوود به پایان برسد

باید از عشق بسازیم دژ و نگذاریم

دست اندوه به ایرانی و ایران برسد

فریبا سیدموسوی (رها)

تمام دنیا باید خلاصه شود

در یک چهاردیواری

پر از گلدان و عطر و عشق

تمام خوشی باید خلاصه شود

در صدای پایی که از راه پله ها

به سمت خانه می آید

 و دخترکی که پشت در

یک بار دیگر خودش را در آینه برانداز می کند

یک لبخند می زند

و بی آنکه منتظر زنگ در باشد

در را باز می کند

خوشبختی یعنی

اشتیاق دیدن چشمهای منتظر

و یک خسته نباشید

از زبان کسی که با فکرش

تمام مسیر را میان‌بر زده ای

زندگی یعنی

 اگر امروز خنده هایش کم رنگ شد

تـــو بجای او بخندی

 تا خدا فردایتان را رنگین کمانی کند

عادل دانتیسم

بیشترین چیزی که

 در عشق تـــو آزارم می دهد 

این است که چرا نمی توانم

بیشتر دوستت بدارم

و بیشترین چیزی که

 درباره حواس پنجگانه عذابم می دهد

این است که چرا آنها فقط پنج تا هستند نه بیشتر!؟

زنی بی نظیر چون تو

به حواس بسیار و استثنایی نیاز دارد

به عشق های استثنایی

و اشک‌های استثنایی ...

نزار قبانی