منم و شاخه غمی که تو دلم جوونه کرده

منو یاد خوبی تـــو که دلُ دیوونه کرده

منو رنگ مخمل شب ، منو برق صد ستاره

که تو عمق تیرگی ها ، باز تو رو یادم میاره

نباشی تو خاطر من ، مثل اینکه زندگی نیست

مثل اینکه رنگ دریا ، آبی همیشگی نیست

یاد من اگرچه نیستی ، تو رو با خودم میدونم

چشم به راه مهربونی ، تا ته دنیا میمونم

روی شیشه می نویسم دیگه به امید دیدار

موندنی ترین مسافر تا ابد خدانگهدار

چقدر صدای آمدن پاییز

شبیه صدای قدم های تـــو بود

ملتهب ، مرموز ، دوست داشتنی ...

چقدر هوای پاییز

 شبیه دست های توست

نه گرم ، نه سرد ، همیشه بلاتکلیف ...

چقدر صدای خش خش برگ ها

شبیه صدای قلب من است

که خواست ، افتاد ، شکست ...

چقدر این پیاده روها

            پر از آرزوهای من است

نارنجی یکدست ،

پُر از آدم های دست در دست ، مست ...

چقدر پاییز

 شبیه دلتنگی ست

شبیه کسی که بود ، رفت ...

کسی که دیگر نیست !

پریسا زابلی پور

من

 پنجره را دوست دارم

که تو را به من نشان داد

باد را

که عطر تو را برایم آورد

خواب را دوست دارم

که تو را در آن دیدم

من نهر را دوست دارم

که دست‌های تو را می‌شست

دریا را

که تنت را شنا کرده بود

و جاده را

که گام‌های تو بر آن خورده بود 

من عشق را دوست دارم

که عاشق تـــو شدم !

افشین صالحی