جایی برای شعر ...
شعری برای تـــو ...
 
آخرین مطالب
 
پیوندهای روزانه
عاشق تر


 عاشق تر از این بودم اگر لحظه ی پرواز
 
در دست نجیب تو کلید قفسم بودی

عاشق تر از این بودم اگر عطر نفسهات
در لحظه ی بی همنفسی ، همنفسم بودی

عاشق تر از این بودم اگر فاصله ها را
این آینه ی شب زده تکرار نمی کرد

عاشق تر از این بودم اگر هق هق ما را
 
این سایه ی سرمازده انکار نمی کرد


با تو بهترین بودم ، همسایه ی خورشیدی

تو نقش تبسم را ، از آینه دزدیدی

 
عاشق تر از این بودم اگر در شب وحشت

مثل تپش زنجره نایاب نبودی

عاشق تر از این بودم اگر وقت عبورم
 
آنسوی سکوت پنجره خواب نبودی

عاشق تر از این بودی اگر ثانیه ها را
 
اندوه فراموشی من تار نمی کرد


 
عاشق تر از این بودی اگر این دل ساده
اسرار مرا پیش تو اقرار نمی کرد


با تو بهترین بودم ، همسایه ی خورشیدی

تو نقش تبسم را ، از آینه دزدیدی

 

 

یغما گلرویی



ساحل تو


باید ترانه هامو توی بطری بندازم ، 

            وقتی که موجا مقصدشون ساحلِ توئه !

                        چشماتو روی بطریای نامه بر نبند ! 

                                    این آخرین امید رابینسون کروزوئه !


بی تو اتاق من یه جزیره س میون آب ، 

            متروک و سوت و کور ، پر از گریه های من :

                        یه تک درخت نخل و یه آلونک حقیر ، 

                                    با ساحلی که پر شده از ردپای من ...


هر روز دوره می کنم همۀ این جزیره رو ، 

            با خاطرات ناب و قشنگ تو پا به پا

                        روز و شبای من خلاصه می شن تو شنیدن

                                                موسیقی مداوم موجا و صخره ها


دارم مدام نقشه می کشم اما چه فایده ، 

            با چن تا تخته پاره نمی شه به تو رسید

                        صدبار اومدم به جنگِ خدایان موج ها 

                                    صدبار این جزیره شکستای من رو دید


هر شب میون ماسه ها از هوش می رم و 

            به بودنم کنار تو ، تو خواب دلخوشم

                        تو زنده می شی تو دل رؤیام شب به شب ، 

                                                من تنها با خیال تو روزامو می کشم


تو دورِ دورِ دور تو ویلای ساحلیت ، 

            داری به یه ترانۀ من گوش می کنی

                        کی باورش می شد که با یه چشم به هم زدن ، 

                                                من رو تو این جزیره فراموش می کنی ؟


بعد از کدوم بهانه اتاقم ، جزیره شد ؟ 

            این دریا کی میون من و عشق تو نشست ؟

                                    دستای کی تو رو از لحظه هام گرفت ؟ 

                                                کی چشاتو روی این بی ستاره بست ؟


دریا هنوز دراز کشیده میونمون ، 

            مابین بی خیالی تو و دلتنگیای من

                        یه قایق از تو خط افق سر نمی رسه ، 

                                    تا دست تکون بدی روی عرشه ش برای من


این قصه آخرش به رسیدن نمی رسه ، 

            تنهایی سرنوشتِ رابینسون کروزوئه !

                        یه مردِ خسته توی جزیره س که تا ابد

                                    باور نداره رفتی و تو حسرتِ توئه...


 

یغما گلرویی


بطری جزیره متروک



نامت را بنویسم ؟
دستم نه ،

اما دلم به هنگام نوشتن نام تو می لرزد !

نمی دانم چرا 

وقتی به عکس سیاه و سفید

                        این قاب طاقچه نشین

                                          نگاه می کنم ،

                                                پردۀ لرزانی از باران و نمک

                                                            چهره ی تو را هاشور می زند !

همخانه ها می پرسند :

            این عکس کوچک کدام کبوتر است ،

                                    که در بام تمام ترانه های تو

                                                رد پای پریدنش پیداست ؟

من نگاهشان می کنم ،

            لبخند می زنم

                        و می بارم !

 

حالا از خودت می پرسم ! عسلبانو !

آیا به یادت مانده آنچه خاک پُشت پای تو را

                                    در درگاه بازنگشتن گل کرد ،

                                                آب سرد کاسه ی سفال بود ،

                                                            یا شوآبه ی گرم نگاهی نگران ؟
پاسخ این سؤال ساده ،

 بعد از عبور این همه حادثه در یاد مانده است ؟

                                            کبوتر باز بردۀ من !

 

 

یغما گلرویی



+ دیوار

دیوار کوچه‌ی‌ ما هم‌سن‌ُ سالمونه‌ !
اون‌ سرگذشت‌ نسل‌ خاکسترُ می‌دونه‌ !

ما آرزوهامون‌ُ رو آجراش‌ نوشتیم‌ !
گفتیم‌ که‌ تو جهنم‌ دنبال‌ یه‌ بهشتیم‌ !

تو بچه‌گی‌ نوشتیم‌ : یا مرگ‌ یا مصدق‌ !
نفت‌ُ ترانه‌ کردیم‌ ، ما بچه‌های‌ عاشق‌ !

تو فصل‌ نوجوونی‌ داس‌ُ چکش‌ کشیدیم‌ !
اعدام زنبقا ر ُ با داس‌ حیله‌ دیدیم‌ !

فصل‌ جوونی‌ ما دیوار خسته‌ی‌ سرد ،
پیراهن‌ قشنگ‌ شب‌نامه‌ رُ به‌ تن‌ کرد !

از آسمون‌ صدای‌ بال‌ کبوتر اومد !
تقویم‌ خون‌ ورق‌ خورد ! گفتن‌ قُرُق‌ سر اومد !

امّا نشد رهایی‌ شعری‌ بشه‌ رو دیوار !
ما جنگُ دوره کردیم تو بُهت‌ دودُ رگبار !

وقتی‌ شقیقه‌هامون‌ جوگندمی‌ شد آخر ،
تو آسیاب‌ صبر اون‌ جنگ‌ نابرابر !

دیوار کوچه‌ زخمی‌ از خنجر بلا بود !
شعرای‌ یادگاریش‌ با اشک‌ مادرا بود !

اون‌ زخما رُ پوشوندن‌ با رنگ‌ُ ننگ‌ُ انکار !
گفتن‌ : نوشتن‌ از عشق‌ ممنوعه‌ روی‌ دیوار !

ما پا به‌ پای‌ دیوار ویرون‌ شدیم‌ ، تکیدیم‌ !
حرفای‌ قلبمون‌ُ رو آجراش‌ ندیدیم‌ !

حالا دیگه‌ رو دیوار چیزی‌ نمونده‌ باقی‌ ،
جز آگهی‌ مرگ‌ هم‌کوچه‌های‌ یاغی‌ !
هم کوچه های یاغی !


هم کوچه های یاغی !
چیزی نمونده باقی !
چیزی نمونده باقی !
چیزی نمونده باقی  ...

 

یغما گلرویی


  دانلود دکلمه با صدای یغما گلرویی



کوزه‌ به‌ سر
 

تو به‌ تقوای‌ غزل‌ مشکوکی‌ ، من‌ به‌ تردید تو ایمان‌ دارم‌ !
بی‌تو در این‌ شب‌ شاعر مُرده‌ ، آخرین‌ پنجره‌ی‌ بیدارم‌ !

کوچه‌ آبستن‌ آوازی‌ نیست‌ ! کوچه‌ از ضرب‌ قدم‌ها خالی‌ست‌ !
من‌ در این‌ خانه‌ی‌ خواب‌ آلوده‌ ، خسته‌ در تاب‌ُ تب‌ دیدارم‌ !

تشنه‌ ام‌ ! تشنه ‌ترین‌ گندم ‌زار ! بر تن‌ بایر خُشکیده‌ ببار !
تو بیا با کف‌ دستی‌ دریا ! من‌ از این‌ کوزه‌ به ‌سر بیزارم‌ !

از شبستان‌ ستون پوسیده‌ ، یک‌ نفر معجزه‌ را دزدیده‌ !
با تو بر خاک‌ سیاه‌ محراب‌ ، سروی‌ از نورُ صدا می‌کارم‌ !

آخرین‌ سنگ‌ صبور جادو ! پاسخ‌ پرسش‌ این‌ عاشق‌ کو ؟
تو همه‌ ترجمه‌ ی‌ تردیدی‌ ، من‌ همه‌ زمزمه‌ ی‌ انکارم‌ !

منم‌ از نسل‌ نفس‌ جامانده‌ ، که‌ در این‌ معرکه‌ تنها مانده‌ !
دور آن‌ خاطره‌ها می‌چرخم‌ ، بی‌تو هم حوصله‌ ی‌ پرگارم‌ !

تن‌ تو چلّه‌ ی‌ تابستان‌ است‌ ، لمس‌ تو لمس‌ خدا انسان‌ است‌ !
من‌ به‌ سحر تو انالحق‌ گفتم‌ ! من‌ به‌ عشق‌ تو چنین‌ بر دارم‌ !

پیش‌ چشم‌ تو ترانه‌ کم‌ نیست‌ ! با تو این‌ آینه‌ نامحرم‌ نیست‌ !
تو که‌ هستی‌ که‌ در این‌ سرمستی‌ ، با تو تا اوج‌ غزل‌ هشیارم‌ ؟

 

 

یغما گلرویی



انگار یکی از آخرین تلفن ها بود

گفتی : سالهای سرسبزی صنوبر را ،
فدای فصل سرد فاصله مان نکن !
                                                من سکوت کردم !

گفتی : یک پلک نزده ،
پرنده ی پندارم
از بام خیال تو خواهد پرید !
                                                من سکوت کردم !

گفتی : هیچ ستاره ای ،
دستاویز تو در این سقوط بی سرانجامم
نخواهد شد !
                                                من سکوت کردم !


گفتی: دوری دستها و همکناری دلها ،
تنها راه رها شدن است !
                                                من سکوت کردم !


گفتی : قول می دهم هر از گاهی ،
چراغ یاد تو را در کوچه ی بی چنار و چلچله
روشن کنم !
                                                من سکوت کردم !

سکوت کردم  ، اما
دیگر نگو که هق هق ناغافلم را
از آن سوی صراحت سیم و ستاره نشنیدی  !

 

 

یغما گلرویی



دوباره تنها شدیم
گفتم: «بمان!» و نماندی!

رفتی،

بالای بام آرزوهای من نشستی و پایین نیامدی
!


گفتم
:

نردبان ترانه تنها سه پله دارد
:

سکوت و


            صعودُ


                      سقوط
!


تو صدای مرا نشنیدی


و من


هی بالا رفتم، هی افتادم
!

هی بالا رفتم، هی افتادم
...


تو می دانستی که من از تنهایی و تاریکی می ترسم،


ولی فتیله فانوس نگاهت را پایین کشیدی
!

من بی چراغ دنبال دفترم گشتم،


بی چراغ قلمی پیدا کردم


و بی چراغ از تو نوشتم
!

نوشتم، نوشتم
...
ادامه مطلب

تعداد کل صفحات: 6


 
 
شبکه اجتماعی فارسی کلوب | Buy Mobile Traffic | سایت سوالات