فكر میكردم 

دوستت كه داشته باشم

            گره كور زندگی شل میشود

خوشبختی سرش به سنگ میخورد

بهشت را میگذارد برای خدایی 

                        كه عشق را تبعید كرد

                                                و برمیگردد

میخواستم

با هر چرخ این زمین گرد

هی ببوسمت

             ببوسمت

                        ببوسمت

میخواستم بخوانم چرخ چرخ عباسی ...

و خوشبختی

       مرا بندازد توی آغوشت

                         اما نشد كه نشد كه نشد

حالا هر لحظه

     گره دو دست از درون

               روی گردنم فشرده تر میشود

و نبضم

كندتر و

کـندتــر  و 

            كـــنـــد تــــر و

                        كـــــــــــنــــــــد  ...

واقعیت دارد

            دوستم نداری

و دیگر نه زمین

            نه خوشبختی

                        نه حتی خدا

                                    هیچ كس نمیتواند

                                                دست مرگ را از گلویم بردارد

گیلدا ایازی

خواستم تا در شب کوتاه من ماهی شوی

خواستی شیرینی خواب شبانگاهی شوی

از شب آغوش تا صبح جدایی راه نیست

کاش یک شب میزبان صبح دلخواهی شوی

ای دل غافل ! چه آسان روزها را باختی

کاش روزی لایق دیدار کوتاهی شوی

عشق با خود فتنه ها دارد ، زلیخا را بگو

می توانستی شبی زندانی چاهی شوی ؟

ای تنت ابری تر از شب های غمگین زمین !

کاش گاهی بر تنم باران ناگاهی شوی

گفت : بویت موی دریا را پریشان می کند

زود راهی شو که باید رود گمراهی شوی

ناصر  حامدی

هر چند از تو خاطرم آزرده باشد

بگذار لبخندت دلم را بُرده باشد

مثل لب دریا عطش می آورد باز

عشقی که آب از بوسه هایت خورده باشد

وقتی سرت بر شانه ام باشد غمی نیست

بگذار عشقت خنجری بر گُرده باشد

فرقی ندارد آشیانی هست یا نه

در چشم گنجشکی که جفتش مُــرده باشد

آیینه در آیینه در آیینه ها ... تو ....

نشکن ! فقط بگذار ماتم برده باشد

گاهی صدایم کن که این دیوانه ناگاه

در خواب آغوش تو جان نسپرده باشد ... !

اصغر معاذی

طعم خیس اندوه و اتفاق افتاده

یه آه ؛ خداحافظ ، یه فاجعه ی ساده

خالی شدم از رویا ، حسی منو از من برد

یه سایه شبیه من پشت پنجره پژمرد

ای معجزه خاموش  یه حادثه روشن شو

یه لحظه فقط یه آه از جنس شکفتن شو

از روزن این کنجِ خاکستری پرپر

مشغول تماشای ویرون شدن من شو

برگرد به برگشتن ، از فاصله دورم کن

یه خاطره با من باش ، یه گریه غرورم کن

از گرگر بی رحم این تجربه من سوز

پرواز رهایی باش به ضیافت دیروز

به کوچه که پیوستی شهر از تو لبالب شد

لحظه ، آخر لحظه ، شب ؛ عاقبت شب شد

آغوش جهان رو به دلشوره شتابان بود

راهی شدن حرف نقطه چین پایان بود

ای معجزه ی خاموش یه حادثه روشن شو

یه لحظه فقط یه آه از جنس شکفتن شو

از روزن این کنجِ خاکستری پرپر

مشغول تماشای ویرون شدن من شو

ایرج جنتی عطایی

نمی‌دانم از دلتنگی عاشق‌ترم ،

                        یا از عاشقی دلتنگ‌تر !

فقط می‌دانم ؛

            در آغوش منی ،

                        بی آنکه باشی

و رفته‌ا ی ،

            بی آنکه نباشی  ...

عباس معروفی

آغوش تو دنیای آن بیگانه خواهد شد

با دست شومش گیسوانت شانه خواهد شد

با من شکوهی داشتی، با او نخواهی داشت

قصری که جای جغد شد ویرانه خواهد شد

افسانه ی خوشبختی ات گمنام خواهد ماند

گمنامیِ بدبختی ام افسانه خواهد شد

پنهان شدی تا مثل «از ما بهتران» ... آری_

کِرمی که خود را گم کند پروانه خواهد شد

هرشب که می پیچد به اندام تو همخوابت

از بوی من در بسترش دیوانه خواهد شد

مهدی فرجی

افکارم شبیه تو تراشیده شده

            آغوشم درست به اندازه تو جا دارد.

                                    اطاقم بوی تو را میدهد

فقط نمیدانم

چرا چشمانم تو را گم کرده اند....

دلتنگم ....

به اندازه همه دلتنگی هایی که فقط تو میدانی

گیلدا ایازی