وقتی از چشم تو افتادم دل مستم شکست
عهد و پیمانی که روزی با دلت بستم شکست

ناگهان ، دریا ! تو را دیدم حواسم پرت شد
کوزه ام بی اختیار افتاد از دستم شکست

در دلم فریاد زد فرهاد و کوهستان شنید
هی صدا در کوه ، هی "من عاشقت هستم" شکست

بعد تو آیینه های شعر ، سنگم می زنند
دل به هر آیینه ، هر آیینه ای بستم شکست

عشق زانو زد غرور گام هایم خرد شد
قامتم وقتی به اندوه تو پیوستم شکست

وقتی از چشم تو افتادم نمیدانم چه شد
پیش رویت آنچه را یک عمر نشکستم شکست

نجمه زارع

تو آینه را می زنی می‌شکنی

                        من دلگیر می‌شوم ...

تو در همین خرده آینه ها
                         تکرار می‌شوی !

من می‌خندم

            می‌گویم :

"تو همیشه ناشیانه ماهرانه ترین کارها را انجام می‌دهی ! "

می‌خندی ....

من عاشق خندیدنت می‌شوم

من اشتباه نمی‌کنم
            که آینه را دست تو می‌سپارم

                                    یا دل به تو می‌بندم ....

مهدیه لطیفی

ستاره های سربی فانوسک های خاموش
                        من و هجوم گریه از یاد تو فراموش

تو بال و پر گرفتی به چیدن ستاره
                        دادی منو به خاکِ این غربت دوباره

دقیقه های بی تو پرنده های خسته ن
                        آیینه های خالی دروازه های بسته ن

اگه نرفته بودی جاده پر از ترانه
                        کوچه پر از غزل بود به سوی تو روانه

اگه نرفته بودی گریه منو نمی برد
                        پرنده پر نمی سوخت آینه چین نمی خورد

اگه نرفته بودی
                 و
                        اگه نرفته بودی

شبانه های بی تو یعنی حضور گریه
                        با من نبودن تو یعنی وفور گریه

از تو به آینه گفتم از تو به شب رسیدم
                        نوشتمت رو گلبرگ تو رو نفس کشیدم

از رفتن تو گفتم ستاره دربه در شد
                        شبنم به گریه افتاد پروانه شعله ور شد

اگه نرفته بودی جاده پر از ترانه
                        کوچه پر از غزل بود به سوی تو روانه

اگه نرفته بودی گریه منو نمی برد
                        پرنده پر نمی سوخت آینه چین نمی خورد

اگه نرفته بودی
                 و
                        اگه نرفته بودی

ستاره های سربی فانوسک های خاموش
                        من و هجوم گریه از یاد تو فراموش ...

ایرج جنتی عطایی

دیدن روی تو در خویش ز من خواب گرفت
آه از آیینه که تصویر تو را قاب گرفت

خواستم نوح شوم ، موج غمت غرقم کرد
کشتی‌ام را شب طوفانی گرداب گرفت

در قنوتم ز خدا «عقل» طلب می‌کردم
«عشق» اما خبر از گوشۀ محراب گرفت

نتوانست فراموش کند مستی را
هر که از دست تو یک قطره می ناب گرفت

کی به انداختن سنگ پیاپی در آب
ماه را می‌شود از حافظه آب گرفت ؟!

فاضل نظری

من و تو دو تا پرنده ، تو قفس زندونی بودیم

                                    جای پَر زدن نداشتیم ، ولی آسمونی بودیم

ابر و بارونو می دیدیم ، اما دنیامون قفس بود

                                    چشم به دوردستا نداشتیم ، همینم واسه ما بس بود

اما یک روز اونایی که  ما رو با هم دوست نداشتن

                                    تو رو پَر دادن و جاتَم ، یه دونه آینه گذاشتن

منِ خوش باورِ ساده  فکر می کردم رو به رومی

                                    گاهی اشتباه می کردم ، من کدومم تو کدومی

با تو زندگی می کردم  قفسِ تَنگ و سیاهو

                                    عشق تو از خاطرم برد ، عشقِ پَر زدن تا ماهو

اما یک روز بادِ وحشی  رویاهامو با خودش برد

                                    قفس افتاد و شکست و  آینه افتاد و ترَک خورد

تازه فهمیدم دروغ بود  دنیایی که ساخته بودم

                                    دردم از اینه که عمری خودمو نشناخته بودم

تو تو آسمونا بودی   با پرنده های آزاد

                                    منِ تن خسته رو حتی  یه دفعه یادت نیفتاد

حالا این قفس شکسته راهِ آسمون شده باز

                                    اما تو قفس نشستم دیگه یادم رفته پرواز

شایان جعفرنژاد

دوباره‌ دلم‌ واسه‌ غربت‌ چشمات‌ تنگه‌ 

            دوباره‌ این‌ دل‌ دیوونه‌ واست‌ دلتنگه‌

                        وقت‌ از تو خوندن‌ ستاره‌ی‌ ترانه ها ! 

                                    اسم‌ تو برای‌ من‌ قشنگترین‌ آهنگه‌ 
 

 بی‌ تو یک‌ پرنده ی‌ اسیر بی‌پروازم‌

            با تو اما می‌رسم‌ به‌ قله‌ی‌ آوازم‌

                        اگه‌ تا آخر این‌ ترانه‌ با من‌ باشی‌ ، 

                                     واسه‌ تو سقفی‌ از آهنگ‌ صدا می‌سازم‌ 
 

 با یه‌ چشمک‌ دوباره‌ منو‌ زنده‌ کن‌ ستاره‌ 

            نذار از نفس‌ بیفتم‌ ، تویی‌ تنها راه‌ چاره‌ 

                        آی‌ ستاره‌ ! آی‌ ستاره‌ ! بی‌ تو شب‌ نوری‌ نداره‌

                                                این‌ ترانه‌ تا همیشه‌ تو رو یاد من‌ میاره‌
 

 تویی‌ که‌ عشقمو از نگاه‌ من‌ می‌خونی‌ 

             تویی‌ که‌ تو طپش‌ ترانه‌هام‌ پنهونی‌ 

                         تویی‌ که‌ همنفس‌ همیشه‌ی‌ آوازی‌

                                     تویی‌ که‌ آخر قصه‌ی‌ منو‌ می‌دونی‌
 

 اگه‌ کوچه‌ی‌ صدام‌ یه‌ کوچه‌ی‌ باریکه‌ 

             اگه‌ خونه‌م‌ بی‌ چراغ‌ چشم‌ تو تاریکه‌ 

                        می‌دونم‌ آخر قصه‌ می‌رسی‌ به‌ داد من‌ 

                                     لحظه‌ی‌ یکی‌ شدن‌ تو آینه‌ها نزدیکه‌
 

 با یه‌ چشمک‌ دوباره‌ من‌ زنده‌ کن‌ ستاره‌

            نذار از نفس‌ بیفتم‌ ، تویی‌ تنها راه‌ چاره‌ 

                        آی‌ ستاره‌ ! آی‌ ستاره‌ ! بی‌ تو شب‌ نوری‌ نداره‌ 

                                                 این‌ ترانه‌ تا همیشه‌ تو رو یاد من‌ میاره‌

یغما گلرویی