چشم های تـــو ...

آبی نیست

وگرنه حتما در آنها غرق می شدم

سیاه نیست

وگرنه حتما درآنها به خواب می رفتم

سبز نیست

وگرنه حتما در آنها گم می شدم

اما

نه دوست دارم غرق شوم

نه به خواب بروم

نه گم شوم ...

من دوست دارم هر صبح

قله ای تازه از چشم هایت را فتح کنم

و هر غروب جرعه ای از آنها بنوشم

بانوی چشم قهوه ای من !

محسن حسینخانی

چه قدر من

 دیدنت را دوست دارم ؛

در خواب ، در غروب

در همیشه‌ی هر جا 

هرجایی که بتوان تو را دید

صدا کرد و از انعکاس نامت کیف کرد !

چه قدر من دیدن تـــو را دوست دارم

افشین صالحی

جمعه را

عاشق غمگینی

به روزها اضافه کرد که

           معشوقه اش  او را ترک کرده بود

تا هر چند روز یکبار 

روزی هم باشد که از سر صبح اش بنشیند و

به معشوقه اش ، دلتنگی هایش و بدبختی هایش فکر کند ...

و غروب که شد

بغض اش بترکد ، تا خفه نشود !

وگرنه پیش  از آن

اصلا جمعه نبود ...

بهنام محبی فر

مگر یک بغض چه میخواهد ؟!

یک دل گرفته ...

یک خاطره ی شعله ور

و یک خط شعر !

اگر همه ی این ها هم

در غروب جمعه اتفاق بیفتد ؛

                  دیگر من هیچ نمیگویم !

محسن دعاوی

بی هیچ نام می آیی

اما تمام نام های جهان با تـــوست

وقت غروب

نامت دلتنگی ست

وقتی شبانه ،

چون روحی عریان می آیی

                 نام تو وسوسه است

زیر درخت سیب

            نامت حواست

و چون

به ناگزیر با اولین نفس

 که سحر می زند ، می گریزی ؛

                        نام گریزناکت رویاست !

حسین منزوی 

غروب جمعه

             را دوست دارم

به خاطر دلتنگی ات

که آرام آرام ، سرت را

            روی شانه ام می گذارد ...

محسن حسینخانی

دنیای تو همین جاست ؛

کنار کسی که

قسم می خورد به حرمت دستهای تو

کنار کسی که

 با خدای خود قهر می کند

                     با موهای تو آشتی

کنار کسی که

حرام می کند خواب خودش را بی رویای تو

کنار کسی که

 با غم چشمهای تو غروب می کند

غروب محبوب من !

غروب ؛

همان جایی که

 اگر تـــو را از من بگیرند ،

            سرم را می گذارم تا بمیرم !

نیکی فیروزکوهی