می دانم بر نمی گردی !

می دانم که چشمم

به راه خنده های تو خواهد خشکید !

می دانم که در تابوت همین ترانه ها خواهم خوابید !

می دانم که خط پایان

            پرتگاه گریه ها ، مرگ است !

اما هنوز که زنده ام  !

یغما گلرویی

من ابر شدم

گفته بودی که خورشیدی

یادت هست ...؟

تا زیباتر بتابی ؛

            چقدر گریستم ؟!!!

رسول یونان

نعره های بی امونم ، گوش آسمونو کر کرد

مگه فریادمو نشنید که داره دیر میشه برگرد

آی به گوشش برسونین کسی جز من نمیتونه

کوله باره غصه هاشو ، روی دوشش بکشونه

این همه پیغوم و پسغوم ، می فرستم که بدونه

داره دلواپسی ، دنیامو به آتیش می کشونه

من که جاشو پر نکردم ، شاید اصلا نمی دونه

آی به گوشش برسونین ، یکی اینجا نگرونه

نمی تونم بی تفاوت رو گذشته پا بذارم

اون که پاره تنم بود ، چجوری تنها بذارم ؟

آی به گوشش برسونین کسی جز من نمیتونه

کوله باره غصه هاشو ، روی دوشش بکشونه

این همه پیغوم و پسغوم ، می فرستم که بدونه

داره دلواپسی ، دنیامو به آتیش می کشونه

من که جاشو پر نکردم ، شاید اصلا نمی دونه

آی به گوشش برسونین ، یکی اینجا نگرونه

نمی تونم بی تفاوت ، رو دلش پا بذارم

اون که پاره تنم بود ، چجوری تنها بذارم ؟

دستهای تو

مرا نمی سازند ،

دستهای تو خرابم می کنند

قرار نیست

بگذارم ویرانی ام زبانزد شود

من هنوز آنقدرها هم عاشق نیستم

تا دیر نشده

 باید لغتنامه را باز کنم ،

            خداحافظ را با احتیاط بردارم

با احترام

بگذارمش پشت در خانه ات

            و تا خط پایان گریه ها هرچه تندتر بدوم

مهدیه لطیفی