گفتم به دام اسیرم ، گفتا که دانه با من

گفتم که آشیان کو ، گفت آشیانه با من

گفتا که من جوانم فکر جوانه با من

زد بوسه بر لبانم گفتا نشانه با من

همیشه از نگاه تو ساده عبور می کنم

دل ز هم گسسته را با تو صبور می کنم

                ( از اینکه عاشق تـــو ام ، حس غرور میکنم )

دوباره با سلام تو پر از بهانه می شوم

با نفس ساده تو غرق ترانه می شوم

با تو ستاره می شوم ، با تو ستاره می شوم

از سایه های ملتهب همیشه می گریختم

اگر تو همنفس شوی ، صبح اشاره می شوم

با تو ستاره می شوم ، با تو ستاره می شوم

تو از نهایت امید به درد من گریختی

به حرمت حضور تو بغض دوباره می شوم

با تو ستاره می شوم ، با تو ستاره می شوم

شانه به شانه دیدمت ، مست ترانه دیدمت

اگر که همسایه شوی ، سبز بهاره می شوم

 با تو ستاره می شوم ، با تو ستاره می شوم

ترانه مکرم

هنوز عاشقانه کنار تـــوام

ترانه ترانه کنار توام

به یادم میای مث یه خاطره

نذار اسمت از یاد این دل بره

تو دنیای خوابت پناهم بده

به دنیای پروانه راهم بده

بذار پر بگیرم از این خستگی

نذار که قفس باشه دلبستگی

هنوز عاشقانه کنار توام

غزل تا غزل بی قرار توام

کنار توام تو شهر بی کسی

بگو از کدوم گریه سر می رسی

بیا ابرُ از توی چشمام ببر

پُرم از تب و اشتیاق سفر

بیا رد شیم از زیر رنگین کمون

تا پایان این قصه با من بمون

            تا پایان این قصه با من بمون

یغما گلرویی

عاشق

چیزهای قدیمی ام

            صدای باران پشت پنجره

و ترانۀ مهتاب

        که ماه می خواند

و یک تـــو

برای بوسه های طولانی ...

پرویز صادقی