تـــو
مرا به عصر حجر برمی گردانی !
زمانی که آدم
،
چایی را با خنده های حوا شیرین می کرد !
احسان پرسا
جایی برای شعر ...
شعری برای تـــو ...
نظرات
تـــو چایی را با خنده های حوا شیرین می کرد !
بی پرده بگویمت چیزی نمانده است من سی ساله خواهم شد فردا را به فال نیک خواهم گرفت  عاشقت نشده‌ام که نداشته باشمت ، که
بگذارم بروم ، که رفیق نیمه راه باشم .
رویاهایت را با جان طلب نکنم و در غم و لبخندت شریک نباشم .
شعر خواندن و گل خریدن و شمع روشن کردن نفهمم و حال عاشقانه‌ات را با بوسه و آغوش نخرم .
بزنی زیر آواز و مست نشوم ، از آینده بگویی و بگویم هیس!
برای گریه و لبخندت دوست می‌دارم
کلماتت وقتی که می‌نویسی
، نگاهت وقتی که به چشمان من است ، دستانت وقتی که شمعی روشن می‌کند ، و قلبت وقتی که به من گلی
هدیه می‌دهد نیست . برایم سعدی بخوان تا رفیق این همه سال عاشقی‌مان باز بگوید که من بی روی تو آرامم
نیست . که من از عهد آدم تو را دوست دارم و تو
از همان وقت که توی بهشت بوسیدمت ، عاشقم شدی
.
به آخرش فکر نکن ، چون این قصه پایان ندارد . چون
از ازل تا ابد عشق آن اتفاقی است که بین
و تو میافتد . مانگ میرزایی
من تمام دنیا را کنار گذاشته ام
یک جای بی سر و صدا مقداری
تنهایی ... یک فنجان قهوه ، و
یک عالمه از تـــو را میخواهم ...
حسین زارع 
|
 جهان را به عـشـق کسی آفریده اند چون من که آفریده ام از عشق جهـــانی بـــرای تـــــو . . . حسین پناهی |
