یک شب که

هزار شب نمی شود  ...

گره بزن

سیاهی موهایت را

            به سیاهی شب

ماهم شو  ...

رسول عظیمی

+ هنوز می پرستمت

                هنوز ماه من تـــویی

هنوز مومنم ببین

                تنها گناه من تویی 

   روزبه بمانی

خورشید را

می دزدم فقط برای تـــو !

میگذارم توی جیبم

                        تا فردا بزنم به موهایت

فردا به تو می گویم چقدر دوستت دارم !

فردا تو می فهمی

فردا تو هم مرا دوست خواهی داشت . می دانم !

آخ ... فردا !

راستی چرا فردا نمی شود ؟

            این شب چقدر طول کشیده ...

چرا آفتاب نمی شود ؟

یکی نیست بگوید خورشید کدام گوری رفته ؟

شل سیلور استاین

همین که پنجره را

این همه می بندم و باز می کنم

                        تا اتاق پر بشود از پروانه ها

همین که می نشینم

تار بلند موهای خورشید را

                        به هم گره می زنم

همین هرروز

غرق شدنم در نبودنت

            شده است زندگی ام  ...

فرناز خان احمدی

می بینمت ، بیش از همیشه بیقرارم

می بیندت ... می بینی اش ... . من بغض دارم

می بوسمت ، مثل سرابی می گریزی

می بوسدت ، کم مانده یک دریا ببارم

موهای کوتاهم مرا از چشمت انداخت

موی بلندش می شود آویز دارم

من چای میریزم برایت ... نیستی ... حیف

او چای می ریزد برایت ... من خمارم !

زانوی تنهایی بغل میگیرم اینجا

او را نوازش می کنی ... جان می سپارم

عکسم به فریاد آمده : خالیست جایت

عکسش در آورده دمار از روزگارم

می خندم و مهمان اخمم می کنی باز

می خندد و من بوسه ها را میشمارم

می خواهمت ، می خواهدت ، لعنت به تقدیر !

تو حق او هستی و من حقی ندارم

نفیسه سادات موسوی 

از تـــو می نویسم 

موهایم 

تشنه لمس دستهای تو

از من می نویسی 

نم چشم هایت 

بی تاب بوسه های من

و این خود

شعری ست 

به وسعت دوست داشتن ...

نیلوفر ثانی