نظرات
آورد نام شاعری ات را به لب کشید برداشت یک قلم و تورا با ادب کشید
نخلی کشیده قدّ تو را فرض کرد و بعد لب
های سرخ و خط زده ات را رطب کشید
آمیخت آب و آتش و توفان به هم و بعد چشم تو را شبیه زنان عرب کشید
از ترس کینه های زنان سپید چشم اندام بی نظیر تو را نیمه شب کشید
بر بوم خیره شد و نگاه تو را گریست آهی میان حسرت و تردید و تب کشید
دیگر قرار بود که هرگز ... ولی نشد !!! امشب دوباره عکس تو را بی سبب کشید
یک عمر دیر کردی و هرگز نیامدی یک عمر مرد ساعت خود را عقب کشید
فروغ تنگاب جهرمی
همین که یک نفر از دور ، لباسش رنگ تو باشه همین که تو مسیر من ، یه گلفروشی پیدا شه
بازم یاد تو می افـــــــتم همین که عصر یک جمعه ، آدم تو خونه تنها شه همین که یک نفر اسمش شبیه اسم تو باشه بازم یاد تو می افـــــــتم با آهنگی که دوست داشتی ، تموم کافه ها بازن تموم شهر همدستن ، منو یاد تو بندازن
تو نیستی سرد و یخ بندون ، تموم فصلا پاییزه گذشتن از تو واسه من ، گذشتن از همه چیزه
همین که عکس تنهایی کنار دریا میگیرم بدون شب بخیر تو به خواب گریه ها میرم
بازم یاد تو می افـــــــتم
با هر بارون با هر برفی ، که میشینه رو این کاجا میرم هرجایی تو این شهر ، میرم هرجایی تو دنیا
بازم یاد تو می افـــــــتم
یه وقتایی همه چی هست ، ولی اونی که باید نیست دوبار ترکم کن ، مردن به این آسونیا هم نیست زهره زمانی
کبریت های سوخته هم ، روزی درخت های شادابی بوده اند که روزگاری می خندیدیم قبل
از اینکه عشق روشنمان کند بهاره منصوری 
|
 جهان را به عـشـق کسی آفریده اند چون من که آفریده ام از عشق جهـــانی بـــرای تـــــو . . . حسین پناهی |
